Gegroet zijt gij allen, die nederig mee hebben geholpen aan deze blog, op instigatie van niemand minder dan onze Jules, die ons democratischerwijze ten onder heeft laten gaan. Niet meer dan eerlijk, dus wees niet getreurd!
Nee!
Wij staan ons mannetje, en wij zullen vechten voor de eer der befaamde internetjournalisten. Komt allen bijeen, wij laten niet met ons sollen!
In vertaling:
We zijn genadeloos ten onder gegaan. Ik baal ervan.
woensdag 12 november 2008
Flogging Molly
'Wat doe JIJ nou hier?' Dat was de meest gestelde vraag deze avond. Mijn avond rockte, hij rockte zeker wel. Daarom ook die vraag.
Het zit zo: mijn zus vroeg mij een aantal maanden terug of ik mee ging naar Flogging Molly, ik antwoorde terwijl ik druk bezig was. Dit antwoord was een ja, dus ik kon er niet meer onderuit. 25 euro gedokt voor een kaartje, samen met vriendin y (die ja). We keken snel op youtube waar we nou eigenlijk terecht kwamen en dachten: ojeetje. Dit was niet zo'n goed ideetje. Maar toch, wel gaan natuurlijk. Wat blijkt? Super leuke avond gehad! Het zij zo dat mensen mij niet zien als een rockende chick zo gezegd. Nou dat kan ik dus wel zijn. Dat bleek deze avond wel.
De avond vond plaats in de 013 in Tilburg, toen wij er aankwamen was het nog rustig maar het stroomde snel helemaal vol. (Het concert was dan ook uitverkocht). Eerst kwam er een bandje genaamd Time Again. Wel aardig. Vervolgens een bandje Skindred. Super gaaf! Je moet er natuurlijk wel van houden en helaas kwamen we in een pit terecht. Je kent het wel, mensen vinden het leuk om elkaar te duwen en te trekken en te stompen etc. Gelukkig wisten we hier snel aan te ontkomen. Het laatste bandje in het v
oorprogamma was Street Dogs, die vond ik weer wat minder. Dit bandje kreeg de zaal niet echt mee.
Toen begon het grote spektakel: Flogging Molly! Het bleek nog leuk te zijn ook! Vrolijke muziek, dansende mensen (rockende mensen) en rockende ik. Ik heb foto's maar die staan op mijn mobiel en kan ik nu helaas niet op de pc zetten. Vriendinnetje y werd misselijk dus we hebben een aantal liedjes gemist maar dat maakte ons niets uit. De rest was super leuk! Flogging Molly maakt folkrock. Daar hield ik in eerste instantie niet zo van, maar de sfeer en de omgeving maakte het toch een waardevolle avond. Het is echter wel een bierfestijn, gooien met bier wordt leuk gevonden en ik ben blij dat het goed is voor je haar anders wist ik het ook niet meer. Mensen gingen stagediven terwijl er duidelijk stond aangegeven dat dit verboden was maar ja: who cares???
Kijk dit filmpje maar eens en je beleeft een stukje Flogging Molly: http://www.youtube.com/watch?v=JePJNCrxpcY
Zoals gezegd, je moet er maar van houden. Je kunt Flogging Molly wel vergelijken met de Nederlandse band: band zonder banaan. Moet je ook maar van houden.
Voor mij in elk geval een gezellige avond met een lekker muziekje en een super sfeer.
Het zit zo: mijn zus vroeg mij een aantal maanden terug of ik mee ging naar Flogging Molly, ik antwoorde terwijl ik druk bezig was. Dit antwoord was een ja, dus ik kon er niet meer onderuit. 25 euro gedokt voor een kaartje, samen met vriendin y (die ja). We keken snel op youtube waar we nou eigenlijk terecht kwamen en dachten: ojeetje. Dit was niet zo'n goed ideetje. Maar toch, wel gaan natuurlijk. Wat blijkt? Super leuke avond gehad! Het zij zo dat mensen mij niet zien als een rockende chick zo gezegd. Nou dat kan ik dus wel zijn. Dat bleek deze avond wel.
De avond vond plaats in de 013 in Tilburg, toen wij er aankwamen was het nog rustig maar het stroomde snel helemaal vol. (Het concert was dan ook uitverkocht). Eerst kwam er een bandje genaamd Time Again. Wel aardig. Vervolgens een bandje Skindred. Super gaaf! Je moet er natuurlijk wel van houden en helaas kwamen we in een pit terecht. Je kent het wel, mensen vinden het leuk om elkaar te duwen en te trekken en te stompen etc. Gelukkig wisten we hier snel aan te ontkomen. Het laatste bandje in het v
oorprogamma was Street Dogs, die vond ik weer wat minder. Dit bandje kreeg de zaal niet echt mee.Toen begon het grote spektakel: Flogging Molly! Het bleek nog leuk te zijn ook! Vrolijke muziek, dansende mensen (rockende mensen) en rockende ik. Ik heb foto's maar die staan op mijn mobiel en kan ik nu helaas niet op de pc zetten. Vriendinnetje y werd misselijk dus we hebben een aantal liedjes gemist maar dat maakte ons niets uit. De rest was super leuk! Flogging Molly maakt folkrock. Daar hield ik in eerste instantie niet zo van, maar de sfeer en de omgeving maakte het toch een waardevolle avond. Het is echter wel een bierfestijn, gooien met bier wordt leuk gevonden en ik ben blij dat het goed is voor je haar anders wist ik het ook niet meer. Mensen gingen stagediven terwijl er duidelijk stond aangegeven dat dit verboden was maar ja: who cares???
Kijk dit filmpje maar eens en je beleeft een stukje Flogging Molly: http://www.youtube.com/watch?v=JePJNCrxpcY
Zoals gezegd, je moet er maar van houden. Je kunt Flogging Molly wel vergelijken met de Nederlandse band: band zonder banaan. Moet je ook maar van houden.
Voor mij in elk geval een gezellige avond met een lekker muziekje en een super sfeer.
Rock the Bells de zee over
Elf dagen geleden mocht ik bij één van de beroemde 'Rock the Bells' concerten aanwezig zijn. Een goede vriend van mij zit in de muziek, wat het bemachtigen van een kaartje niet zo lastig maakte. Ik bleek een uitzondering, bij aankomst zag ik massa's van duizenden fans voor een uitverkochte Heineken Music Hall staan. Een kleine aderlating was wel dat ik alsnog anderhalf uur in de regen stond te vernikkelen van de kou. Rock the Bells concerten zijn legendarisch aan de andere kant van de Atlantische Oceaan. Eén van Amerika's grootste hiphop evenementen, dat al jarenlang een succes circus blijkt. Het leeuwendeel van de artiesten zijn gearriveerde, levende legendes. Een stel belovende jonge artiesten en (onbekende) routeniers maken het gezelschap compleet. De line-up was overigens niet dezelfde als die over de zee gehanteerd wordt. Vedettes als A Tribe Called Quest, Rakim, Wu-Tang Clan en Redman waren afwezig. Mannen als Nas en Mos Def, toch de grootste publiektrekkers, waren wél present.
The Pharcyde, voor het eerst weer in oude samenstelling, mocht het spits afbijten. Het onderkoelde publiek werd direct aan een fikse warming-up onderworpen, want de rappers kregen de zaal vanaf de eerste seconde los. Het absolute hoogtepunt van hun show bleek niet een klassieker als Runnin’, Drop of Passin’ me by, maar hun eigengereide interpretatie van de Bobby Brown hit My Prerogative, inclusief aanstekelijke New Jack Swing dansjes.
De volgende act kwam op conto van 'De la Soul'. Hij hoefde de bühne duidelijk niet in te lopen, want zijn eerste nummer was al een succes. Hun optreden werd kracht bij gezet door Pharoache Monch, die met hun classic Simon Says de zaal op stelten kreeg.
Deze laatst genoemde was eigenlijk een stand-in act voor Mos Def, maar in Amsterdam kreeg hij de kans om naast zijn held te schitteren. Hij greep dit met beide handen aan, terwijl Def tamelijk ongeïnspireerd overkwam. Zijn act was eigenlijk te lang en hij gaf zijn fans niet echt wat ze wilden. In plaats van nummers als Blackstar zong hij een beetje nonchalant met zijn DJ mee die reggae draaide.
Op het moment dat het publiek een beetje dood viel kwam Nas binnen. Energiek rende hij over het podium en door zijn Illmatic album. De zaal ging helemaal los toen hij er ook klassiekers als Hiphop is Dead tussen gooide.
De show werd afgesluiten door de Bossche Cartes en Kleine, één van mijn favorieten in de Nederlandse scène. Een geweldige avond, op naar november 2009.
Kijk ook eens op http://www.heineken-music-hall.nl/
Abonneren op:
Posts (Atom)
