Gegroet

Gegroet zijt gij allen, die nederig mee hebben geholpen aan deze blog, op instigatie van niemand minder dan onze Jules, die ons democratischerwijze ten onder heeft laten gaan. Niet meer dan eerlijk, dus wees niet getreurd!

Nee!

Wij staan ons mannetje, en wij zullen vechten voor de eer der befaamde internetjournalisten. Komt allen bijeen, wij laten niet met ons sollen!



In vertaling:

We zijn genadeloos ten onder gegaan. Ik baal ervan.

Flogging Molly

'Wat doe JIJ nou hier?' Dat was de meest gestelde vraag deze avond. Mijn avond rockte, hij rockte zeker wel. Daarom ook die vraag.
Het zit zo: mijn zus vroeg mij een aantal maanden terug of ik mee ging naar Flogging Molly, ik antwoorde terwijl ik druk bezig was. Dit antwoord was een ja, dus ik kon er niet meer onderuit. 25 euro gedokt voor een kaartje, samen met vriendin y (die ja). We keken snel op youtube waar we nou eigenlijk terecht kwamen en dachten: ojeetje. Dit was niet zo'n goed ideetje. Maar toch, wel gaan natuurlijk. Wat blijkt? Super leuke avond gehad! Het zij zo dat mensen mij niet zien als een rockende chick zo gezegd. Nou dat kan ik dus wel zijn. Dat bleek deze avond wel.

De avond vond plaats in de 013 in Tilburg, toen wij er aankwamen was het nog rustig maar het stroomde snel helemaal vol. (Het concert was dan ook uitverkocht). Eerst kwam er een bandje genaamd Time Again. Wel aardig. Vervolgens een bandje Skindred. Super gaaf! Je moet er natuurlijk wel van houden en helaas kwamen we in een pit terecht. Je kent het wel, mensen vinden het leuk om elkaar te duwen en te trekken en te stompen etc. Gelukkig wisten we hier snel aan te ontkomen. Het laatste bandje in het voorprogamma was Street Dogs, die vond ik weer wat minder. Dit bandje kreeg de zaal niet echt mee.
Toen begon het grote spektakel: Flogging Molly! Het bleek nog leuk te zijn ook! Vrolijke muziek, dansende mensen (rockende mensen) en rockende ik. Ik heb foto's maar die staan op mijn mobiel en kan ik nu helaas niet op de pc zetten. Vriendinnetje y werd misselijk dus we hebben een aantal liedjes gemist maar dat maakte ons niets uit. De rest was super leuk! Flogging Molly maakt folkrock. Daar hield ik in eerste instantie niet zo van, maar de sfeer en de omgeving maakte het toch een waardevolle avond. Het is echter wel een bierfestijn, gooien met bier wordt leuk gevonden en ik ben blij dat het goed is voor je haar anders wist ik het ook niet meer. Mensen gingen stagediven terwijl er duidelijk stond aangegeven dat dit verboden was maar ja: who cares???
Kijk dit filmpje maar eens en je beleeft een stukje Flogging Molly: http://www.youtube.com/watch?v=JePJNCrxpcY

Zoals gezegd, je moet er maar van houden. Je kunt Flogging Molly wel vergelijken met de Nederlandse band: band zonder banaan. Moet je ook maar van houden.

Voor mij in elk geval een gezellige avond met een lekker muziekje en een super sfeer.

Rock the Bells de zee over

Elf dagen geleden mocht ik bij één van de beroemde 'Rock the Bells' concerten aanwezig zijn. Een goede vriend van mij zit in de muziek, wat het bemachtigen van een kaartje niet zo lastig maakte. Ik bleek een uitzondering, bij aankomst zag ik massa's van duizenden fans voor een uitverkochte Heineken Music Hall staan. Een kleine aderlating was wel dat ik alsnog anderhalf uur in de regen stond te vernikkelen van de kou.

Rock the Bells concerten zijn legendarisch aan de andere kant van de Atlantische Oceaan. Eén van Amerika's grootste hiphop evenementen, dat al jarenlang een succes circus blijkt. Het leeuwendeel van de artiesten zijn gearriveerde, levende legendes. Een stel belovende jonge artiesten en (onbekende) routeniers maken het gezelschap compleet. De line-up was overigens niet dezelfde als die over de zee gehanteerd wordt. Vedettes als A Tribe Called Quest, Rakim, Wu-Tang Clan en Redman waren afwezig. Mannen als Nas en Mos Def, toch de grootste publiektrekkers, waren wél present.

The Pharcyde, voor het eerst weer in oude samenstelling, mocht het spits afbijten. Het onderkoelde publiek werd direct aan een fikse warming-up onderworpen, want de rappers kregen de zaal vanaf de eerste seconde los. Het absolute hoogtepunt van hun show bleek niet een klassieker als Runnin’, Drop of Passin’ me by, maar hun eigengereide interpretatie van de Bobby Brown hit My Prerogative, inclusief aanstekelijke New Jack Swing dansjes.

De volgende act kwam op conto van 'De la Soul'. Hij hoefde de bühne duidelijk niet in te lopen, want zijn eerste nummer was al een succes. Hun optreden werd kracht bij gezet door Pharoache Monch, die met hun classic Simon Says de zaal op stelten kreeg.
Deze laatst genoemde was eigenlijk een stand-in act voor Mos Def, maar in Amsterdam kreeg hij de kans om naast zijn held te schitteren. Hij greep dit met beide handen aan, terwijl Def tamelijk ongeïnspireerd overkwam. Zijn act was eigenlijk te lang en hij gaf zijn fans niet echt wat ze wilden. In plaats van nummers als Blackstar zong hij een beetje nonchalant met zijn DJ mee die reggae draaide.

Op het moment dat het publiek een beetje dood viel kwam Nas binnen. Energiek rende hij over het podium en door zijn Illmatic album. De zaal ging helemaal los toen hij er ook klassiekers als Hiphop is Dead tussen gooide.

De show werd afgesluiten door de Bossche Cartes en Kleine, één van mijn favorieten in de Nederlandse scène. Een geweldige avond, op naar november 2009.

Kijk ook eens op http://www.heineken-music-hall.nl/

Bride flight in Foroxity..

Het is dinsdagavond. Een vriendin belt me op en vraagt of ik zin heb in een bioscoopavondje. Uiteraard. Ik ben altijd wel in voor een avondje met popcorn, liters cola en heerlijke stoelen. Na een tijdje wikken en wegen besluiten we naar Bride flight te gaan. Ik heb de trailer gezien en loop niet erg warm voor de film. Hij lijkt me meer geschikt voor de bejaarde kijker en ìets te dramatisch. Nadat ik onderstaand stukje op de site van Bride flight lees stem ik toch mee in. Ik ben wel benieuwd naar die Frank!

“Om te ontsnappen aan het naoorlogse klimaat van Nederland en om een nieuw begin te maken in hun jonge leven emigreren Marjorie, Ada en Esther in 1953 naar Nieuw-Zeeland. Vol van dromen en verlangens over liefde, geluk en succes reizen ze hun verloofdes achterna. Aan boord van de vlucht ontmoeten de drie meiden de jonge Frank. Hij heeft plannen om als wijnboer fortuin te maken. Hij is aantrekkelijk, anders dan hun Nederlandse verloofdes en een vrij man. Ieder voor zich voelen de vrouwen zich tot hem aangetrokken maar ze beseffen nog niet dat de ontmoeting grote gevolgen heeft voor de rest van hun nieuwe leven…”

Rond acht uur arriveren we in de Foroxity filmarena. De grootste bioscoop van Limburg. Ik vind het er helemaal geweldig. Het is er vrij nieuw, netjes en ze hebben er heerlijke hapjes. We kopen kaartjes en twee cappuccino’s. Op dinsdag is het gelukkig nooit zo druk en we installeren ons in de grote zaal. Na een hoop voorfilmpjes begint dan eindelijk de echte film. Al na een half uur ben ik helemaal om en kom tot de conclusie dat dit echte en fantastische film is! Ik en mijn vooroordelen ook…

De film speelt zich af in het mooie Nieuw-Zeeland wat het voor mij nog leuker maakt. Ik heb een dikke maand door Nieuw-Zeeland gereisd en kom in de film veel herkenbare plekken tegen. De spelers acteren echt heel erg goed, de film komt heel geloofwaardig over en als ik om me heen kijk zie ik iedereen geboeid naar het scherm staren. Ik vind het echt heel leuk om te zien hoe anders het er vroeger aan toe ging in iemands liefdesleven. Na een plasstop in de pauze hollen we snel terug naar onze plaatsen. Kom maar op met de rest!

De film blijft heerlijk om naar te kijken en de tijd vliegt voorbij. Glimlachend lopen we de zaal uit. Wat een super mooie en meeslepende film! We kijken elkaar aan en denken precies hetzelfde: volgende week, zelfde tijd, zelfde zender?

Klik hier voor meer informatie over de film of over de bioscoop.

Outland spreekt tot de verbeelding

Het allereerste schoolfeest van mijn oude school begon om acht uur. Half acht lag ik nog in pyjama in m’n bed. Ik had heel de dag liggen lezen en ik had eigenlijk helemaal geen zin om daarna een broek aan te doen die door het wassen net iets te strak zou zitten. Geen zin om mijn benen in te smeren met glitters en geen zin om hakken aan te doen waarvan ik wéét dat ik doodga van de pijn een uur nadat we er zijn.

Maar ik deed het toch. Allemaal. Ik heb zelfs make-up opgedaan, als extraatje.

Daar aangekomen stond er een rij waar je ‘u’ tegen zei. Bleken we allemaal een blaastest te moeten doen. Een hele verrassing bleek het toen dat ding een ‘P’ van ‘PRIMA’ aangaf en ik gewoon mocht doorlopen. Deze gezellige actie met ontzettend leuke politiemannen werd gehouden omdat het Emmauscollege het zat was om jonge bruggers of tweedeklassers naar huis te sturen. Die zijn in het verleden vaak over hun nek gegaan van de alcohol geconsumeerd op het schoolfeest, want dat kunnen hun kleine puppymaagjes niet aan nadat ze zichzelf ook hebben volgegoten bij ‘vrienden’ thuis. Een anti-indrinkactie dus. Ik had nooit gedacht dat ze ermee door zouden gaan.

Toen vriendje en ik verder liepen in de rij rende het meisje die oorspronkelijk voor ons stond naar een bekende van haar en riep uit: “O MIJN GOD, ZE HEBBEN NIET GEMERKT DAT IK HEB GEDRONKEN!” Het eerste wat door mijn hoofd schoot was: ‘In godsnaam, een cola met wat bacardi razz erin merken ze inderdaad niet’. De toon was dus al gezet.

Ik vond de muziek belachelijk en de omgeving was ‘kids unlimited’. Een beetje jammer van een mooie vrijdagavond, maar het had niet alleen maar nadelen. De eerste bekende die ik zag was een jongen die nooit aardig tegen mij was op school. Ik besloot op hem af te lopen en me ontzettend dronken te gedragen. Ik hing voor de neus van zijn meisje aan zijn nek en deed toen alsof ik ontzettend beledigd was dat hij met een ander meisje was. Dus gooide ik mijn watertje over hem heen.

‘Cathy? Waar kijk je naar?’

Ik heb de hele tijd zitten staren naar die jongen, denkend aan mijn wraakactie. Was het maar waar...

Dizzy Jazz Cafe

Dizzy Jazz café is het decor voor nieuwe en oude helden. Oude helden John Coltrane, Dave Brubeck, Louis Armstrong en nog vele anderen maken er sfeer met prachtige Jazz. Drie dagen in de week zijn er ook live optredens en maken nieuwe groepen naam. Maandelijks spijker ik mijn Jazz kennis bij in dit pittoreske café. En afgelopen zaterdag nam ik voor het eerst mijn vriendin mee naar s’Gravendijk Wal waar Dizzy is gevestigd.

De straat heeft totaal niet de sfeer die het café wel heeft. Er zijn striptenten en coffeeshops gevestigd. Tevens zit er een massagesalon die een groot bord heeft opgehangen met daarop UITSLUITEND MASSAGES. Mijn vriendin schrok zich dan ook rot! “Jezus, waar breng je me naar toe man?” Ik kon alleen lief lachen en hopen dat het café ook voor haar alles goed zou maken.

Dat deed het ook. Bij binnenkomst waan je je al gelijk in een andere wereld. Foto’s van vroeger en oude mannen met sigaren die waarschijnlijk nog ouder dan de foto’s zijn geven het café sfeer. Daarnaast zitten er nog een groot aantal 'jochies' in de zaal zoals ik. Toch zit het er niet vaak vol, maar juist dat geeft Dizzy elan. Je kan er eten met live muziek op de achtergrond zoals je dat alleen nog in oude films ziet of in te dure restaurants. Maar hier kan je het voor een mooie prijs krijgen en toch waarborgt het veel kwaliteit.

Dan maar uiteten..

Nadat ik het in mijn eerste blog nog had over het uitgaan in Gorinchem, wil ik het deze keer hebben over het eten in Gorinchem. Hier ben ik in ieder geval een stuk optimistischer over dan de uitgaansgelegenheden. Een vrij groot scala aan restaurants en andere gelegenheden zijn er te vinden verspreid door heel de stad. Een paar aardige restaurants en een hele hoop kleine tentjes, waar overigens zeer aardig voedsel te halen is.

De grotere en duurdere restaurants vindt men vooral in de binnenstad. Het meest bekende restaurant is nog wel De Hoofdwacht. Dit restaurant is gevestigd aan de grote markt en heeft een Franse keuken. Er is dan ook van alles te halen en het moet gezegd worden, met een zeer aardige kwaliteit. Bovendien heb als je aan het raam zit een mooi uitzicht over het oude stadhuis en de markt. In de zomer worden er bovendien de zogenaamde Zomerfeesten gehouden, wat ervoor zorgt dat de plaatsen bij het raam al maanden van te voren gereserveerd zijn. Een ander vooraanstaand restaurant is Roma. Aangezien dit een pizzeria is, is het niet moeilijk om te raden wat hier te halen is. Maar aangezien deze tent gerund wordt door een echte Italiaan, en ook het meeste personeel van origine Italiaans is, is het eten allerminst om over te klagen. Naast de pizza’s, die overigens voortreffelijk zijn, serveren ze ook allerlei andere Italiaanse gerechten. Bovendien zitten ze op een heel mooi plekje in de stad, namelijk langs de gracht. Daarom is ook dit restaurant nagenoeg elke avond vol. Ook is er Timeless. Dit restaurant zit net buiten de binnenstad gevestigd en is ook een prima gelegenheid. Het is overigens een net iets nettere gelegenheid dan de andere twee. Daarmee ook vooral geschikt voor business dinertjes en iets sjiekere onderonsjes.

Naast deze grotere eetgelegenheden zijn er ook nog een flink aantal kleinere restaurantjes dat leuk is om in te vertoeven. Zo is er ’t Gelagh. Een redelijk klein tentje, maar wel met een hele gezellige uitstraling. Hoewel hier vooral het lunchen bekend is, zit het ook vaak ‘s avonds vol. Hoewel het niet zo’n uitgebreide kaart heeft, is het eten wat er te krijgen is wel van een prima kwaliteit. Zo’n ander klein tentje is Zilt en Zoet. Dit restaurant heeft zich gespecialiseerd in vis, en trekt daarom ook alleen maar mensen die vooral van vis houden. Persoonlijk niets voor mij, maar goed er zijn genoeg mensen die er wel van kunnen genieten. Op de markt zitten dan nog een aantal restaurantjes die tevens de moeite waard zijn. Bijvoorbeeld De Gasterij. Met een verwarmd terras is dit overigens ook erg geliefd bij mensen die nog even wat willen drinken op een net iets te koude herfstavond.

Naast al deze ‘normale restaurants’ zijn er natuurlijk ook overal snackbars en ander prut te vinden. ‘Vette Lex’ is vooral geliefd bij het uigaans-publiek en loopt daarom vooral op de vrijdag- en zaterdagnachten. Ook de kebabtentjes, Opera, Side en Roos, zijn op die tijdstippen erg geliefd. Meestal rond een uur of twee is het geen zeldzaamheid dat je buiten moet wachten voordat je je bestelling kunt plaatsen. Overigens maakt het voedsel dan wel weer een hoop goed.

Al met al is het eten in Gorinchem dus een stuk beter dan het uitgaan. Wie weet plaats ik over een paar jaar een blog dat iedereen hierheen moet verhuizen. Ik zou er maar niet van uit gaan..

Vermaak in Las Vegas in het klein

Voor de afwisseling even een ander stukje dan anders. Vandaag gaat mijn blog niet over Nederland, maar over Amerika.

Deze zomer ben ik ruim twee weken in Amerika op vakantie geweest. Ik kwam toen onder andere in New York en Boston, twee plaatsen die ik nooit meer vergeet. Maar ik wil nu over een andere plaats praten, waar je ontzettend veel lol kan hebben. De Amerikaans/Canadese plaats Niagara Falls, te zien op de foto boven deze tekst.
Deze stad is een toeristische trekpleister, omdat je er de grootste watervallen van Amerika vindt. Deze watervallen zijn 60 meter diep en in totaal 687 meter breed. Maar daar gaat dit verhaal niet over. Het stadje dat rond de watervallen ligt, is een soort Las Vegas in het klein. Je kijkt er je ogen uit. Heel de dag door kijk je vanuit het hotel naar een oase van knipperende lichten van casino's, attracties en restaurants.

Als je vervolgens door de straten heen gaat lopen kun je alleen maar omhoog kijken. Het ene torenhoge casino volgt het andere op. In iedere straat vind je 4 MC's, Burger Kings en KFC's. Maar ook leukere gezellige restaurantjes vind je er in overvloed.
Je hoeft je er zoals gezegd geen seconde te vervelen. Je vindt er onder andere een reuzenrad, een uitkijktoren (foto linksboven), een kabelbaan over het water (foto linksonder), en een dropzone (foto rechtsonder). Je had er zoals gezegd ook talloze casino's, maar daar mocht ik gezien mijn leeftijd op dat moment niet naar binnen.
Conclusie: in Niagara Falls hoef je je geen dag te vervelen!
Voor informatie over de stad Niagara Falls kun je deze website bezoeken:
www.niagarafalls.ca

Weekendje feest met mijn soldaat

Het mooiste en hoogstwaarschijnlijk ook duurste feest dat ik ooit heb meegemaakt: het assaut. Een jaarlijks feestje dat op de KMA (Koninklijke Militaire Academie) gehouden wordt. Een super chique gala vol met mooie mannen in militair uniform, lekker eten en mooie aankleding. Bijzondere sfeer omdat het in een kasteel is, waar deze opleiding zich bevind.

Hoe het begon
Mijn eigen luitenant in opleiding vroeg me mee. Ik als meisje natuurlijk super blij. Vriendje in pak, ik in een mooie jurk, kan niet beter. Maar dan begint het. De feeën (dates van de soldaten) kregen een heel boekwerk mee met eisen aan kleding. Ik gestrest, maar het was helemaal gelukt. Mijn jurk kwam tot de grond, ik droeg hakken en ik had handschoenen aan. Mijn verplichte tasje paste bij de jurk, haar was opgestoken en de eerste dag kon beginnen.

Het formele gala
Zoals eerder gezegd dag één. Deze dat stond het formele gala op de planning. Na een etentje in het hotel liepen vriendje, ik en twee andere stelletjes richting het kasteel. Vriendinnetjes blij, vriendjes zeurend om de vrije dag die ze verplicht moeten inleveren. Vriendinnetjes keken hoe vriendjes in de houding moesten staan. Foto`s werden genomen. Feest begon, foto`s werden genomen. Een geleerd trouwfotograaf kwam ter plaatsen. Vriendjes moesten er aan geloven.

Het kasteel zag er schitterend uit. Het thema was Nederland en daar was goed op ingespeeld. Op de binnenplaats was er van alles met water gedaan. Een riviertje was gemaakt, er stond een schip en er was een brug die niet beklommen kon worden met hakken (dan maar gedragen worden). Hierbij stond natuurlijk blauw neutraal. De loungebar, of terwijl de kolommezaal was helemaal wit. Overal lagen stralende witte zitzakken of banken waar gewoon op gezeten moest worden. De grote zaal was rood en had een podium waar vele live bands op kwamen treden. Dit was veruit de gezelligste zaal waarin lekker veel gedanst werd. De oranje ruimte was VIP en helaas niet voor mij toegankelijk.

Het diner de Assaut
De dag daarna begon met een diner. Eten met etiquette wat voor mij op zich al een hele uitdaging was. Daarnaast waren er allerlei regeltjes zoals niet eten als er gezongen werd waardoor het eten vrijwel onmogelijk was (er werd echt heel veel gezongen).

Het informele gala
Deze avond, en daarmee het assaut voor de feeën werd afgesloten door een informeel gala. Dresscode was minder streng en het was gezellig. In de grote zaal kwamen hele goede bandjes, waaronder flippen (www.flippen.nl). Mensen dronken teveel en deden rare dingen. Ik dacht weer terug te zijn bij vriendjes' oude club van gewone onopgevoede soldaten in plaats van de aanstormende luitenanten die in mijn gezelschap waren, maar al met al opnieuw een geslaagde avond.

Al met al dus het meest luxe feest waar ik ooit ben geweest. Een compleet nieuwe ervaring en zeker voor herhaling vatbaar. Bedankjes naar mijn soldaat en op naar assaut 2009.

UIT IN ZEELAND

Zeeland staat nu niet bepaald bekend om het bruisende uitgaansleven. Eigenlijk moet ik, Zeeuwse in hart en nieren, hier een verhaal neerzetten om het tegendeel te bewijzen. Ik zal jullie vast verklappen: dat doe ik niet. Eenmaal geproefd van het uitgaansleven in Tilburg valt Zeeland ook mij een beetje tegen. Niet dat Zeeland niet gezellig kan zijn, integendeel.

Lambik
Met een gezellige groep mensen vermaak ik me regelmatig in café Lambik, een van de vele cafés op de markt in Goes. Hier komen mensen van mijn leeftijd, een must voor een gezellige avond op niveau. En sta je toch samen met je biertje in een hoekje? Lees dan de muurschilderingen over stripheld Lambik. Ze zijn grappig en door het hele café te vinden! Om 02.00 gaat Lambik dicht. En natuurlijk gaan we nog lang niet naar huis. Tja, wat dan?!

Voor een kijkje op de site van Lambik, klik op de foto

Enkele weken geleden
Samen met collega Steven wilde ik laatst nog wat drinken in Goes. Alleen danstheater El Toro, discotheek Pake Sake en Club Devo zijn na 02.00 nog geopend. We kozen voor El Toro. El Toro bestaat uit vier gedeeltes: een discotheek, het feestcafé La Cantina de La Noche, een cocktailbar en een broodjeszaak. Voor ieder wat wils dus! De entreeprijs: €5,- Muntjes en jassen ophangen zijn niet bij de entreeprijs inbegrepen.

Oordeel
Eenmaal binnen baanden we ons een weg door het met hossende mensen gevulde feestcafé en kwamen terecht in de wat minder drukke discotheek. Helaas lag de gemiddelde leeftijd zo rond de zeventien, waardoor wij ons een stelletje bejaarden voelden. Toch vermaakten we ons wel. Mensen kijken, altijd leuk! Praten was onmogelijk door de leuke, maar veel te harde muziek. Nu snap ik waarom veel jongeren al op hun vijfentwintigste aan een hoortoestelletje moeten. Ook snap ik waarom er om ons heen veel gezoend en geflikflooid werd; als praten niet mogelijk is ben je aangewezen op lichaamstaal.


Voor foto’s en video’s van El Toro, klik op de foto

Uiteindelijk zijn Steven en ik na een paar drankjes weggegaan om vervolgens nog een uur buiten in de vrieskou te blijven kletsen. Liggend in bed bedenk ik me dat El Toro eigenlijk best een mooie tent is. Best gezellig ook. Alleen jammer van de te harde muziek en de kleffende pubers. Met pijn in mijn hart geef ik het toe: Tilburg wint.