Een lekker avondje Ajax

Na het verhaal van Jelle over de Limburgse amateurvere voetbalclub VVV Venlo (spelend in de analen van het Nederlandse voetb Eerste divisie), ga ik jullie nu verblijden met een verslag over een wedstrijd van de grootste club van Nederland: Ajax.

Als seizoenkaarthouder van Ajax ging ik afgelopen zaterdagavond 18.47 met een optimistisch gevoel naar de ArenA. Ajax speelde daar tegen de toenmalige koploper, FC Groningen. Ajax doet het altijd goed tegen Groningen, en Ajax heeft dit seizoen de sterkste selectie sinds jaren. In de trein was het nog rustig, tot Den Bosch. Daar stapten veel mede-ajacieden in en het werd al gezelliger. In Utrecht stroomde de trein vervolgens helemaal vol en er werd flink gedronken en gepraat.

Om 20.00 uur kwam de trein aan op station Bijlmer-ArenA. Ik liep naar Noord-A, de ingang waar ik altijd naar binnen ga en waar mijn plaats zich bevindt. De rij voor de poortjes was een stuk langer dan tegen Vitesse en Roda-JC. Dat zijn toch wat minder aansprekende tegenstanders, en avondwedstrijden- zeker in het weekend- doen het altijd goed. Eenmaal in het stadion werd de sfeer steeds beter. De F-Side (de harde kern van Ajax) kwam met een spandoek ''Zuid Gestoord'' (ze zitten op Zuid) en gooide wcrollen naar beneden. Dit als reactie op de wedstrijd Groningen-Ajax van vorig seizoen. Toen kwam de harde kern van Groningen met het spandoek ''Noord Gestoord'' (die zaten op Noord) en gooide brandende wcrollen naar het veld. Dat ging mis en de tribune vatte vlam. Groningen-fans moesten rennen voor hun leven en renden het veld op. De F-Side had meer verstand van pleepapier en sfeer en alles liep gewoon goed af.

De wedstrijd zelf was erg spannend. Ajax was veel beter, maar maakte de vele kansen niet af. Zo bleef het tot de laatste minuut spannend. Uiteindelijk won Ajax met 1-0, en liep ik met tienduizenden mede-fans weer naar het station. Er werd flink gezongen, er hing een vrolijke sfeer. Ik ging met de trein van 23.21 naar huis, en kwam om 00.37 weer aan in het centrum van Eindhoven. Voor de zekerheid stopte ik mijn Ajax-sjaal maar weer onder mijn jas. Overmorgen mag ik weer. Dan speelt Ajax in de ArenA tegen NEC, ditmaal 's middags. Hopelijk zijn de sfeer en het resultaat net zo goed als vorige week.

Poolen @ snookertown

Vriendje L en ik besloten eens van ons luie zitvlak te komen en iets te ondernemen. Na niet al te lang nadenken kwamen we tot de conclusie te gaan Poolen. Ik vond (en vind nog steeds trouwens) dat ik wel wat bij kan spijkeren aan mijn poolprestaties. Mijn concurrent voor deze avond is zijn bijspijkerjaren al ver voorbij dus ik moest en zal alles uit de kast halen een kansje te maken.Hij reed zijn slee voor (net z’n rijbewijs gehaald) en na het eten vertrokken we. We gingen naar de Snookertown in Mierlo-hout (beter bekend als Helmond). Deze tent is echt een aanrader. Je komt binnen en gaat via een trap omhoog. Zo gauw je daar binnen komt gaat er een wereld voor je open. Een wereld van pool-, snooker-, en biljarttafels. Je komt eerst aan bij de bar, waar je een drankje kunt bestellen of een spel kunt aanvragen. Wij vroegen een spelletje Pool aan en kregen de ballen en krijtjes mee. De keuen mocht je zelf uitzoeken bij de tafel, zodat je een keu naar je gewenste lengte had en uiteraard geen kromme. Een immens grote trap leid je naar beneden waar toch zeker wel honderd tafels zullen staan. Wij kregen de tafel linksachter in de hoek aangewezen. Het was erg rustig in de hal, enkele mensen speelden een potje pool, bij de snookertafels waren wat meer mensen te vinden. Met een lekker drankje en een mooi muziekje op de achtergrond begonnen we het spel. Eerste spel: verloren. Zeker niet dik verloren echter. Ik hoefde er ook nog maar een bal in te stoten. Tweede spel: verloren. Zeker niet dik verloren, ook dit maal. Zo speelden we ongeveer vier potjes en helaas herhaald het ritme zich. Toch had ik er niet zo’n slecht gevoel over. Ik heb het vaker gespeeld en dat waren nou niet echt spelletjes van hoog niveau. Het ene nadeel wat ik had ondervonden deze avond was dat je als je naar het toilet moest of een drankje wilde gaan halen, eerst al die verdomde trappen op moet. Dat is zeker geen pretje, maar dan heb je wel wat. Alles zag er keurig verzorgd uit. Na ons laatste spelletje liepen we richting bar en dronken daar ons drankje op. We vroegen meteen om de rekening. Je kunt er zo lang spelen als je wil en zoveel drinken als je wil. Je moet echter opletten, het spel is inderdaad 10 euro per uur, goed te doen. Voor twee ice-tea (laten we eerlijk blijven, deze waren goed gevuld) betaalden we toch snel 5 euro en vijftig cent. Dat kon de pret natuurlijk niet drukken. Ik had een heerlijk avondje uit met mijn vriendje in een ongelooflijk mooie hal. De Snookertown heeft nog meer te bieden dan alleen biljartspellen. Je kunt er indoor golf spelen, darten en relaxen op de grote leren stoelen die gemaakt zijn om te relaxen. Kortom voor ieder wat wils, ik heb me er in elk geval prima vermaakt. De link naar de website voor de geïnteresseerde onder ons: www.snookertownhelmond.nl.

Skiberg in plaats van een broodje ham

Lunchroom Figaro – Oude Binnenweg 53 A

Doodvermoeid kom ik van het ziekenhuis. Ik heb net prachtig nieuws te horen gekregen en ik en mijn moeder gaan de stad in. We willen wat eten, maar we hebben geen zin in weer een McDonalds pakken met die smerige tafeltjes en lauwe patat.
Nee. We lopen door. Als je het niet zou weten, zou je zo doorlopen, maar ineens zie ik rijen met heerlijke kaas overgoten broodjes liggen.

Madonna mia.

De aanblik alleen al maakte me helemaal gek. Of ik had gewoon een erg lege maag. Of ik was gewoon heel erg blij. Hoe dan ook, ik bestel er meteen eentje, en nog eentje. Moeders wil ook wat natuurlijk. De eerste hap glijdt naar binnen. Sprakeloos. Mijn gedachten? Totally blanc. Wat een goddelijke heerlijkheid dat ik naar binnen werk. En ik krijg er nog een gezellig slaatje bij. Samen met de overenthousiaste - én Spaans sprekende - bediening vond ik dit een van de zeldzamere caféetjes die goed eten en goede bediening kunnen combineren.

Een paar weken later kom ik terug. Nu met een vriendin. We bestellen een Italiaanse bol met allemaal lekkers erop (in theorie was het alleen een simpel broodje ham, maar toen de dame zei of ze er ‘even wat moois van mocht maken’ en wij onwetend ‘ja’ zeiden, kregen we wat ik noem een hoopje gezond- en zaligheids op een broodje). Het arme broodje werd bedolven onder de wortelreepjes, koolsla en wodkasaus. Ze wilden ons nog dronken hebben ook. Dan is het niet anders voor mij om het al een toptent te vinden.

Jazeker, deze zaak heeft me vaak weer tot rust gemaand. Na een verschrikkelijke stortbui en ik koos er juist díe dag voor om geen paraplu mee te nemen. Na droevig nieuws van het ziekenhuis. Na een nieuw zicht op het leven. Bezinning. Na oude tijden te hebben afgesloten. Na nieuwe tijden te hebben aangekondigd.

Nog eens later kom ik wéér terug. Dit keer om vriendje te overtuigen van deze haast buitenaardse gezelligheid. De sfeer die er hangt, serieus, is bijna niet Hollands te noemen. Ik durf bijna niet te bestellen zonder dat vriendelijke ogen me doordringen met gastvrije aardigheid. ‘Zal ik er wat extra’s bij doen voor u?’

Ja hoor, mevrouw, doet u dat maar.

Bratwurst, bier en veel plezier!

Rond de klok van 9 vertrekken we op vrijdagavond in uitgelaten stemming richting Sittard. Het is herfstvakantie en dat betekent oktoberfeesten!
Dit is alweer het 6e jaar dat heel Sittard van vrijdag tot en met woensdag in de ban is van bratwurst en pullen bier. Elke avond optredens van bekende en minder bekende artiesten.
Vanavond is Dieter Koblenz aan de beurt. Een gast in lederhose met een lange blonde pruik. Fouter kan haast niet. Binnen in de tent zit de stemming er al goed in. Een André Hazes look a like warmt het publiek alvast een beetje op. Ondertussen banen wij ons een weg door de menigte richting de bar. We beginnen rustig aan en nemen ieder een halve liter pul.
Zodra onze Duitse vriend begint te spelen, begeven we ons dichter bij het podium en hossen we er flink op los. Het feit dat we de volgende dag moeten werken speelt al snel geen rol meer en de halve liter pullen hebben plaats gemaakt voor hele liters…
’S morgens om 06.30 gaat de wekker. Met een pijnlijke kop sta ik op en kijk in de spiegel. Ik schiet in de lach. Ik zie er werkelijk belachelijk uit. In mijn haar zitten 2 heidi-achtige vlechtjes, ik heb vegen mascara over mijn hele gezicht en op de grond ligt een (blijkbaar) mee gejatte bierpul. Ik loop terug naar mijn bed en til voor de zekerheid mijn dekbed op. Met een gerust hart kom ik tot de conclusie dat ik Peter vannacht gelukkig niet heb meegenomen!

Voor het uitgebreide programma van afgelopen oktoberfeest kun je hier klikken.

Racoon = geen VVV

Afgelopen vrijdag heb ik bij hoge uitzondering een wedstrijd van VVV overgeslagen om schouwburg De Maaspoort in Venlo met een bezoekje te vereren. Een goede vriend van me is sympathisant van de Zeeuwse popband Racoon en zelf kan ik er ook best naar luisteren zonder braakneigingen te krijgen. Dit bandje speelde deze vrijdagavond in het theater, dus dat was mooi meegenomen…

Ik was nog nooit in de Maaspoort in Venlo geweest (ik ben sowieso niet echt een persoon die een bezoek aan een theater op waarde weet te schatten), maar ik moet zeggen dat het van binnen een indrukwekkend gebouw is. De grote zaal, waar Racoon deze avond de tweede theatershow uit haar geschiedenis zou gaan verzorgen, kan zo’n 1200 mensen herbergen. Deze was vanavond tot de laatste stoel gevuld en dat heeft dan toch wel wat.

Goed, eerst de voorgeschiedenis. Het was alweer laat in één van de twee lokale kroegen in het pittoreske Ysselsteyn toen iemand me vroeg of ik zin had om mee naar Racoon in de schouwburg te gaan op vrijdag 17 oktober 2008. Dit gesprek vond ergens in februari van dit jaar plaats dus ik zei dat dat prima was. Nu zeg ik sowieso altijd over prima tegen wanneer ik gedronken heb, maar dat terzijde.

Ten tijde van deze vraag voetbalde VVV-Venlo, waar ik geen wedstrijd van wil missen, nog in de eredivisie. Toentertijd zag alles er nog zonnig uit, en leek de kans groot dat we ook het seizoen 2008/2009 nog op het hoogste niveau zouden acteren. Dit mocht echter niet zo zijn en tegenwoordig zijn we de trotse lijstaanvoerder van de Jupiler League. Dit houdt in dat we volgend jaar hoogstwaarschijnlijk gewoon weer eredivisievoetbal spelen en clubs als Ajax en Feyenoord punten af gaan pakken (Toch Gijs? Victor?).

Dankzij de degradatie van VVV spelen ze hun wedstrijden tegenwoordig weer op vrijdag. Elke week wordt er dus naar Venlo (of een of ander godvergeten gat als Veendam of Almere) afgereisd om de geel/zwarten in actie te zien. Hoe anders was dat deze vrijdag. Om 20.00 uur stond ik voor de deur van de maaspoort in plaats van de poorten van Stadion de Koel.

Iets later dan gepland, rond de klok van 20.20 dimden de lichten in de inmiddels volgestroomde hoofdzaal van het theater in Venlo. Al snel kwam de pianist ten tonele en begon wat riedeltjes te spelen op zijn keyboard. Niet veel later volgde ook de rest van de band en werd er begonnen met het afwerken van het repertoire. Alle kneiters (Love you more, Feel like Flying, Lucky all my Life e.a.) kwamen uiteraard voorbij. Deze nummertjes warden afgewisseld met vrij matige en slechte grappen, wat altijd mooi is natuurlijk.

Ondertussen was ik, tot grote ergernis van de vrouw naast me, meer bezig met sms’en naar de jongens die wel ‘gewoon’ in het VVV-stadion te vinden waren. Tegen de klok van 22.00 uur kwam het verlossende smsje binnen dat de 3 punten weer binnen waren, en kon ik eindelijk echt genieten van Racoon. Net op het juiste moment zo bleek, want één van de laatste nummers van de avond was het voor mij vrij onbekende ‘My Town’. Prima plaatje als je het mij vraagt.

Klik hier om Racoon met My Town te luisteren.

Tegen 22.15 begon Racoon met een toegift, en nog één, en nog één, toen het tegen 22.40 uur ook volgens de Zeeuwen eindelijk mooi was geweest.

Al met al een mooie avond en best een aardige show van Racoon. Wanneer je van theater houdt kan ik deze show aanraden, denk ik. Maar wie ben ik, want ik houd er niet van.

Aanstaande vrijdag gewoon weer naar VVV. Juuuj.

Gorinchem; city of wonders

Gorinchem. Het zal bij vele mensen niet gelijk te plaatsen zijn. Echter, dit pittoreske stadje in de zak van Zuid-Holland, tegen de Brabantse grens aan, is één en al levendig. Menig feestbeest heeft hier zijn wildste nachten doorgebracht en heeft er onvergetelijke herinneringen aan over gehouden. Voor altijd verknocht aan het prachtige wat Gorinchem te bieden heeft. Euh.. ja oké. All kidding aside. Prijs jezelf gezegend als je nog nooit in dat gat geweest bent. En dan heb ik het nog niet eens over uitgaan in Gorinchem gehad. Het beste wat je hier kunt krijgen is een veel te klein wannabe aprés-ski café. Als je zoiets dan ook nog ‘Japie’ noemt, nou, dan weet je ongeveer waar je beland bent.
Als je langs de kassa bent (ja, je moet tegenwoordig ook betalen om je nachtmerrie uit te laten komen) is dit het eerste wat je opvalt. Zelfs je oma’s huiskamer is groter. Ergens middenin hebben ze dan nog een trap neer gepleurd, waar je aan het einde van de avond op staat te balanceren omdat het veel te druk is om ergens anders te staan. Met een beetje geluk zit je aan het eind van de avond nog een enorm vuistgevecht voor de deur.
Voor de rest zitten er in Gorinchem alleen een paar cafeetjes die er vrij gezellig uit zien, en ook wel zijn, maar absoluut niet op de agenda staan als je een avondje los wilt. Je hebt kleine tentjes als de Opus 4, Soestdijk en Pavlov maar dat is meer voor een rustig avondje comazuipen. De beste van die drie is Opus 4. Een toch vrij aardig tentje wat op een gemiddelde zaterdagavond vol loopt. Het beste aan die kroeg is nog wel dat het niet stampesvol zit met 16-jarige pubers. Nu kan je niet zeggen dat het allemaal Nobelprijswinnaars zijn, maar toch, het gemiddelde IQ ligt beduidend hoger.
Al met al zal de gemiddelde partyboomer niet aan zijn trekken komen in Gorinchem. Ik hoop ook op jullie medelijden voor de getergde zielen die zich elk weekend in Gorinchem moeten zien te vermaken. Dank jullie wel.

Rotown!!!

Rotown!!!

Het is niet het eerste wat opvalt als je over de Nieuwe Binnenweg loopt. Toch is Rotown een trekpleister voor de straat. Het poppodium dat ook een restaurant herbergt, haalt al sinds 1987 succesvolle artiesten naar Rotterdam. Saybia, Franz Ferdinand en Krezip is een greep uit de groep artiesten die al eens in Rotown stonden. En dat voor een poppodium dat niet groter is dan twee normale huiskamers bij elkaar. Er treden niet alleen pop artiesten, ook draaien er vaak DJ’s. De ruimte wordt vaak gebruikt voor live muziek, bijna elke avond treedt er wel iemand op. Voor entree in Rotown betaal je tussen de 3 à 15 euro; het hangt er maar net vanaf wie er komt optreden. Ik betaalde 10 euro om Teitur Larssen te zien. Ongeveer 60 andere mensen deden dit met mij (het zit dan ook nagenoeg vol). Alhoewel Rotown een mooie sfeer waarborgt wist Teitur dit toch te verpesten, door slechte muziek die hij beter in zijn moeders garage had kunnen blijven spelen. Hij speelde een set van ongeveer tien nummers, twee daarvan waren meer dan goed. De rest was het niet waard beluisterd te worden. Zelfs Rotown boekt dus wel eens artiesten die uiteindelijk niet één van de beste shows weggeven.Toch hoop ik dat jullie er eens zullen gaan kijken en er je geld uitgeven, want het voortbestaan van Rotown staat op de tocht. Door de mogelijke komst van het Urbanpodium in de Maassilo wordt voorbestaan moeilijk. Vooral doordat Rotown maar een klein beetje subsidie krijgt in vergelijking tot het Urban podium voor het werven van artiesten. Ik zal er in ieder geval nog vaak komen en hoop er nog veel artiesten te zien optreden.

Les Miserables

Vrijheid, gelijkheid en broederschap, één van de themas die centraal staan in de musical les miserables. Deze musical draait nu in het nieuwe Luxor te Rotterdam. Geweldige muziek, indrukwekkend decor en een ontroerend verhaal zorgen ervoor dat je een avond beleefd om nooit te vergeten. Met grootheden als René van Kooten, en bekend van tv Carlo Boshard en Jamai.
Een verhaal over Jean Valjean (van Kooten) die leert wat vergeving is. Uiteindelijk de cipier het leven redt die hem zelf 19 jaar lang het leven zuur heeft gemaakt. Enkel om het stelen van een brood. Een ontluikende liefde tussen Cosette, een meisje waarvan haar vader de moeder in de steek gelaten heeft, en Marius, eenjonge student die hevig geloofd in volk en vaderland.

Het verhaal in het kort:
Jean Valjean is komt na 19 jaar in de gevangenis vrij. Zijn eerste periode als vrij man zit vol teleurstellingen, waarbij hij anders wordt behandeld dan mensen die nooit vast hebben gezeten. Pas als iemand die hij besteeld hem zijn vrijheid schenkt ziet Valjean het licht. Hij start een nieuw leven als monsieur Madeleine. Met zijn nieuwe identiteit probeerd hij steeds weer het goede te kiezen. Zo redt hij de dochter (Cosette) van een stervende alleenstaande moeder en voedt deze op. Verder laat hij de cipier gaan die het hem 19 jaar zo moeilijk had gemaakt. Uiteindelijk kiest hij voor het geluk van zijn nieuw verworven "dochter" door haar grote liefde te redden uit een veldslag. Dit met gevaar voor eigen leven... Als laatste verdwijnt hij om Cosette het verdriet te besparen van zijn verleden.
Binnen het verhaal moet Jean Valjean steeds een afweging maken. kiest hij voor zichzelf? Of offert hij zijn leven op, voor het geluk van een ander?

Het verhaal in de musical is op sommige plaatsen anders dan het verhaal uit het boek van Victor Hugo (waar de musical op is gebaseerd). Ik vind dat ze dat goed hebben gedaan, zonder het verhaal echt schade aan te richten. Ze hebben de goede belangrijkste stukken gekozen om te laten zien in de musical. Dingen weglaten uit het oorspronkelijke verhaal was nodig, omdat dit nooit in een 3 uur durende musical verteld zou kunnen worden.
Vooral René van Kooten is heel goed in zijn hoofdrol als Jean Valjean. Hij trekt je mee door het verhaal heen en heeft geen noot vals gezongen. Ook typetjes als Carlo Boshard maken deze musical een genot om naar te kijken.

Voor een kleine impressie uit de musical, klik op het plaatje boven aan de pagina. Wil je zelf deze musical gaan bekijken, of een van de andere joop-van-de-ende-producties, of wil je meer informatie hier over? Klik dan hier.

Een avondje Breda met de zaak.

Zaterdag 11 oktober, een avondje stappen met collega's met als bestemming Breda. Het was al enige tijd geleden dat wij met z'n allen de hort op zijn geweest. De hoogste tijd dus, vandaar dat het, na alle mislukte planningen, er eindelijk eens van kwam. De treinreis zette al meteen de toon. Er werd in het rond gekletst en de sfeer zat er goed in. Natuurlijk dronken we met flinke regelmaat een pilsje na werktijd, maar dit uitstapje was een ideale kans om elkaar op een andere manier te leren kennen. Eenmaal gearriveerd in het bruisende uitgaanscentrum zochten we wat tenten op om een drankje te drinken. Uiteraard wist ik dat mijn collega's van een drankje hielden, maar één van hen maakte zijn flesjes wel erg snel soldaat. Dit herhaalde zich in meerdere kroegen. Daar waar mijn overige collega's en ik lolletjes maakten met een paar biertjes liep hij er na een anderhalf uur wel erg raar bij. Aangekomen in discotheek "De Graanbeurs" ging het mis. Na al die biertjes was het de hoogste tijd voor een sanitaire stop. In het toilet nam één van de jongens plotseling drugs tot zich. Dit precies voor het oog van de camera. Na een woordenwisseling kwamen we met z'n vijven uit de wc. Op dat moment stonden er vier klerenkasten die ons op z'n zachtst gezegd het gat van de deur wezen. Na vijf minuten duwen en trekken reed er een politiebusje voor. Onze collega werd in het busje gesleurd en wij mochten hem vergezellen. Op het bureau werden we ondervraagd, waarna we mochten slapen. Zondagmorgen werd ik met de drie andere onschuldigen eindelijk vrijgelaten. Moe doch opgelucht stapten we de trein in, waar ons naar vervoersbewijs werd gevraagd. Ik liet mijn OV-kaart zien. De conducteur wees erop dat deze tot zaterdag 4:00 uur geldig was en ik dus zwart reed. €35 + €10 administratiekosten = €45. Een gezellig avondje dus!

Welkom

Hier onze site dat gaat over uitgaan in verschillende steden van het land.
Lees wat van onze ervaringen, en laat horen wat jij zelf vindt!

Veel plezier!