Alweer een hele poos geleden inmiddels besloot ik dat ik eens een keer naar Holiday on Ice wilde. Ik had veel reclame over de show gezien en was wel benieuwd. Ik ging er naar toe en had het niet willen missen.
Bij ijsdansen denk je toch vaak aan een stijf koppel dat stijf danst op stijve muziek. Dat kan best leuk zijn, als ze gigantisch hard op hun harses gaan zoals onderstaand koppel (zie filmpje). Die vent heeft waarschijnlijk de rest van zijn leven koppijn. En terecht, moet hij maar niet met zo'n kansloos slechte danseres dansen. God straft meteen. Let ook vooral op het het gejuich van het publiek als die arme Turkmenistaanse schaatster zo ongeveer al zijn nekwervels breekt. Erg symphatiek!
Maar even terug naar Holiday on Ice: deze show was heel anders. Deze dansers konden wél dansen en gunden elkaar geen keiharde migraine. Er werd mooi, snel en modern gedanst op moderne muziek van moderne artiesten, zoals Robbie Williams. Niet mijn favoriete zanger, maar voor die avond paste het prima. De ijsdansers gooiden er de ene na de andere truc uit. Ik zat twee en een half uur lang vol bewondering te kijken. De show was voorbij voordat ik het door had. Jody Bernal zou de afsluitende act doen, maar hij kon niet komen. Daar ben ik vandaag de dag nog kapot van. Ik heb me godzijdank in kunnen houden toen dit nieuws tot me kwam.
Al met al was het toch een bijzonder geslaagde avond, die ik iedereen kan aanraden.
vrijdag 31 oktober 2008
Super vakantie tussen de Belgen
Rustig eerste avondje op de camping met drie vriendinnen en elf buurboeren die we toen nog vrij lastig vonden. We hielden dus afstand en bleven veilig voor onze tent zitten. Uit het niks staat er een man voor ons: "Alsjeblieft, kom ook langs vanavond in de Circosia!"
Excusez moi? Een circus in Blankenberge? Nog eens goed op het kaartje gekeken, nee de Circosia. Spannend zeg.
Wij lekker fanatiek lopend naar de stad, niet wetend dat de afstand flink tegenviel. Goed en wel aangekom
en herkenden we de man die ons de kaartjes had gegeven. We traden binnen en meteen stond er een jongen voor ons: "zeg het maar dames." Ehm?? Doe ons maar 7-up (laten we de vakantie rustig beginnen). Hoppa meteen betalen en jassen weghangen, betalen en naar de wc gaan, betalen. Goed en wel, gelukkig met ons flesje 7-up, begaven we ons op de dansvloer. Je voelden ogen prikkelen op je rug, je ogen, je kont... overal. Alleen maar mannen om ons heen! Ongelooflijk, het was een hele ervaring toen we er een vrouw tussen zagen. Laten we maar afstand nemen en rustig met zijn viertjes een hoekje opzoeken. Ook begaven we ons op het podium, wat niet zo slim was... We moesten er namelijk ook weer af, met een lastig trapje. Vriendin Y is niet zo goed met trapjes en donderde er af. Pijnlijke voet! Dus laten we die maar even koelen in de zee. Dat was het geniale idee van een jongen die we tegenkwamen. Hij besloot haar zelfs te dragen naar de zee! Het werd echter vloed en daar waren we niet op voorbereid, we liepen een eind het strand op tot aan de branding. Ik en Y gingen op de plek staan waarvan we wisten dat de zee ons net niet zou bereiken. ERRRR (foutsignaal) Het water wint het van de mens en trok ineens veel verder het strand op. "Rennen!!!!" riep ik. Niet wetend dat Y dat niet kon met haar voet. Ik, egocentrisch als ik ben, rende super hard het strand op, zielige Y kon alleen maar hinkelen. Gevolg: uitwringbare sokken/schoenen en broekspijpen. Nou dat was avond één. Ik kan zeggen dat Blank
enberge echt een geweldige vakantie was. De elf buurjongens bleken toch wel oké en gezellig. De Flügel vloeide hevig en het leuke was dat die elf gasten allemaal twintig euro dokten, (ik en mijn vrienden maar vijf) en dan een doos of een emmer(!) Flügel bestelden. Wij pakten wat we pakken konden en stopten de flesjes in alle broekzakken die we meer hadden. Zuipen! Je leeft maar één keer, dit had wat duizelige avonden tot gevolg maar wel super gefeest! Als je als meisje onzeker bent over je uiterlijk, ga naar de Circosia! Komt er een jongen naar me toe: "Ben je hier al eerder geweest?" Ik: "Ja al de hele week." Hij: "Hoe kan het nou dat ik zo'n mooi meisje als jij nog niet eerder heb gezien?!?!?!" Alarm. Ongelooflijk, hoe durft hij met zo'n smoes aan te komen. Nou, het kwam er op neer dat er nog duizend van dat soort personen rond liepen, die verhalen wil ik jullie graag besparen.
Het strand van Blankenberge is verder echt top, super leuk om met vrienden heen te gaan en lekker over de boulevard te wandelen. Het uitgaan was ook beter geworden want we besloten voortaan een taxibusje te nemen (meestal betaald door die buurmannen, erg handig!).
Als je meer wil weten over de Circosia (waar trouwens de rest van de week ook meer meiden binnen kwamen, thank god!) kijk dan even op hun hyves! Ook foto's zijn hierop te vinden http://circosia.hyves.nl/
Excusez moi? Een circus in Blankenberge? Nog eens goed op het kaartje gekeken, nee de Circosia. Spannend zeg.
Wij lekker fanatiek lopend naar de stad, niet wetend dat de afstand flink tegenviel. Goed en wel aangekom
en herkenden we de man die ons de kaartjes had gegeven. We traden binnen en meteen stond er een jongen voor ons: "zeg het maar dames." Ehm?? Doe ons maar 7-up (laten we de vakantie rustig beginnen). Hoppa meteen betalen en jassen weghangen, betalen en naar de wc gaan, betalen. Goed en wel, gelukkig met ons flesje 7-up, begaven we ons op de dansvloer. Je voelden ogen prikkelen op je rug, je ogen, je kont... overal. Alleen maar mannen om ons heen! Ongelooflijk, het was een hele ervaring toen we er een vrouw tussen zagen. Laten we maar afstand nemen en rustig met zijn viertjes een hoekje opzoeken. Ook begaven we ons op het podium, wat niet zo slim was... We moesten er namelijk ook weer af, met een lastig trapje. Vriendin Y is niet zo goed met trapjes en donderde er af. Pijnlijke voet! Dus laten we die maar even koelen in de zee. Dat was het geniale idee van een jongen die we tegenkwamen. Hij besloot haar zelfs te dragen naar de zee! Het werd echter vloed en daar waren we niet op voorbereid, we liepen een eind het strand op tot aan de branding. Ik en Y gingen op de plek staan waarvan we wisten dat de zee ons net niet zou bereiken. ERRRR (foutsignaal) Het water wint het van de mens en trok ineens veel verder het strand op. "Rennen!!!!" riep ik. Niet wetend dat Y dat niet kon met haar voet. Ik, egocentrisch als ik ben, rende super hard het strand op, zielige Y kon alleen maar hinkelen. Gevolg: uitwringbare sokken/schoenen en broekspijpen. Nou dat was avond één. Ik kan zeggen dat Blank
enberge echt een geweldige vakantie was. De elf buurjongens bleken toch wel oké en gezellig. De Flügel vloeide hevig en het leuke was dat die elf gasten allemaal twintig euro dokten, (ik en mijn vrienden maar vijf) en dan een doos of een emmer(!) Flügel bestelden. Wij pakten wat we pakken konden en stopten de flesjes in alle broekzakken die we meer hadden. Zuipen! Je leeft maar één keer, dit had wat duizelige avonden tot gevolg maar wel super gefeest! Als je als meisje onzeker bent over je uiterlijk, ga naar de Circosia! Komt er een jongen naar me toe: "Ben je hier al eerder geweest?" Ik: "Ja al de hele week." Hij: "Hoe kan het nou dat ik zo'n mooi meisje als jij nog niet eerder heb gezien?!?!?!" Alarm. Ongelooflijk, hoe durft hij met zo'n smoes aan te komen. Nou, het kwam er op neer dat er nog duizend van dat soort personen rond liepen, die verhalen wil ik jullie graag besparen.
Het strand van Blankenberge is verder echt top, super leuk om met vrienden heen te gaan en lekker over de boulevard te wandelen. Het uitgaan was ook beter geworden want we besloten voortaan een taxibusje te nemen (meestal betaald door die buurmannen, erg handig!).
Als je meer wil weten over de Circosia (waar trouwens de rest van de week ook meer meiden binnen kwamen, thank god!) kijk dan even op hun hyves! Ook foto's zijn hierop te vinden http://circosia.hyves.nl/
donderdag 30 oktober 2008
Die Hard
Op het allerlaatste moment sleur ik vriendje mee naar Dommelschhoek, de ‘lokale’ kroeg van Rotterdam Alexander. Ik dacht: laat ik dit keer lekker dicht bij huis blijven. Helaas was ik niet dicht bij huis meer, want vriendje woont ongeveer 40 minuten fietsen er vandaan, waar ik er maar 5 minuten vandaan woon. We waren dus lekker efficiënt bezig.
Daar aangekomen kwamen nog twee vrienden van vriendje en een vriendin van mij, want no way in hell dat ik dus tussen een zee van testosteron zou verdrinken. Nee, mijn vriendin kwam me vergezellen en vertelde meteen dat ze was gestopt met d’r studie. Nou, ik had geen oog meer voor iemand anders. ‘Wat ga je nu doen dan?’ hoor ik mezelf nog vragen. ‘Nou, ik ga wiskunde en natuurkunde op vwo-niveau bijscholen, veel proefstuderen en veel werken.’ (Ze had een baantje op Utrecht Centraal waar ze nu moest stoppen. Welk baantje??) Heerlijk wijf vind ik het.
We babbelen verder. Het café is niet zo druk, ik heb uitzicht op een groep van vijf jonge mannen waarvan drie met een bril en krulletjeshaar. Ik denk automatisch aan Guus Meeuwis, waardoor ik dus automatisch aan Tilburg denk, waardoor ik dus automatisch aan m’n ondergang denk (grapje, hard lachen nu). Later hoor ik die gasten het ook werkelijk hebben over Tilburg en nóg iets later kon ik zweren dat ik dat Brabantse accentje hoorde. Godsamme. Zit ik hier in een Rotterdams café, zit Brabant alsnog achter m’n kont aan te lopen.
Om al deze gekte even te ontlopen, sleur ik vriendin mee naar het station, waar ze sinds kort een AH to go hebben, want Cathy ging dóód van de honger. Ik kocht uiteindelijk niets, want dat is wat je doe als je honger hebt. Vriendin aan de andere kant koopt roze koeken, en lief als ze is, krijg ik er één in m’n strot geduwd. Als twee ouwe wijven rennen we weer terug onder het mom van ‘het eraf lopen van de roze koeken’. We komen het café weer binnen wankelen en we worden hysterisch als de jongens het hebben over de Burger King die er om de hoek zit. Vriendin en ik zijn de eerste die wegsprinten. Daar gaat je net mooi afgetrainde buik.
Het is ondertussen elf uur en we staan zo’n beetje als enigen bij de Burger King. We bepalen wat we willen. Ik wil patat. PATAT. Het water loopt me in de mond. Eten is eigenlijk nooit zo lekker als ’s avonds laat wanneer Sonja het al eigenlijk verboden heeft. En ineens kom ik op nog een geweldig idee. Mijn eindproduct voor school gaat over Marokkanen in Nederland en dus leek het me wel leuk om een Marokkaans iemand te interviewen, want ach, ik woon niet voor niets in een allochtoon gat. De manager van de Burger King is van Marokkaanse afkomst en komt naar me toe met een gezicht dat op ik-zie-een-spook-modus staat en me bang afwijst met het excuus dat hij ‘geen interviews mag afleggen’. Jezus. Net anderhalve maand school en ze zijn nu al bang voor me.
De patat was niet te vreten. Het ijsje dan weer wel. Vriendin en ik gaan naar het toilet en komen drie kwartier later weer terug. Very ladylike. We stappen allemaal op de fiets en gaan naar huis. Ik ga vriendin vanaf nu vaker updaten, en één van die gozers van vriendje vond me een ‘toffe chimeid’.
Kijk. Daar doe ik het nou voor.
Daar aangekomen kwamen nog twee vrienden van vriendje en een vriendin van mij, want no way in hell dat ik dus tussen een zee van testosteron zou verdrinken. Nee, mijn vriendin kwam me vergezellen en vertelde meteen dat ze was gestopt met d’r studie. Nou, ik had geen oog meer voor iemand anders. ‘Wat ga je nu doen dan?’ hoor ik mezelf nog vragen. ‘Nou, ik ga wiskunde en natuurkunde op vwo-niveau bijscholen, veel proefstuderen en veel werken.’ (Ze had een baantje op Utrecht Centraal waar ze nu moest stoppen. Welk baantje??) Heerlijk wijf vind ik het.
We babbelen verder. Het café is niet zo druk, ik heb uitzicht op een groep van vijf jonge mannen waarvan drie met een bril en krulletjeshaar. Ik denk automatisch aan Guus Meeuwis, waardoor ik dus automatisch aan Tilburg denk, waardoor ik dus automatisch aan m’n ondergang denk (grapje, hard lachen nu). Later hoor ik die gasten het ook werkelijk hebben over Tilburg en nóg iets later kon ik zweren dat ik dat Brabantse accentje hoorde. Godsamme. Zit ik hier in een Rotterdams café, zit Brabant alsnog achter m’n kont aan te lopen.
Om al deze gekte even te ontlopen, sleur ik vriendin mee naar het station, waar ze sinds kort een AH to go hebben, want Cathy ging dóód van de honger. Ik kocht uiteindelijk niets, want dat is wat je doe als je honger hebt. Vriendin aan de andere kant koopt roze koeken, en lief als ze is, krijg ik er één in m’n strot geduwd. Als twee ouwe wijven rennen we weer terug onder het mom van ‘het eraf lopen van de roze koeken’. We komen het café weer binnen wankelen en we worden hysterisch als de jongens het hebben over de Burger King die er om de hoek zit. Vriendin en ik zijn de eerste die wegsprinten. Daar gaat je net mooi afgetrainde buik.
Het is ondertussen elf uur en we staan zo’n beetje als enigen bij de Burger King. We bepalen wat we willen. Ik wil patat. PATAT. Het water loopt me in de mond. Eten is eigenlijk nooit zo lekker als ’s avonds laat wanneer Sonja het al eigenlijk verboden heeft. En ineens kom ik op nog een geweldig idee. Mijn eindproduct voor school gaat over Marokkanen in Nederland en dus leek het me wel leuk om een Marokkaans iemand te interviewen, want ach, ik woon niet voor niets in een allochtoon gat. De manager van de Burger King is van Marokkaanse afkomst en komt naar me toe met een gezicht dat op ik-zie-een-spook-modus staat en me bang afwijst met het excuus dat hij ‘geen interviews mag afleggen’. Jezus. Net anderhalve maand school en ze zijn nu al bang voor me.
De patat was niet te vreten. Het ijsje dan weer wel. Vriendin en ik gaan naar het toilet en komen drie kwartier later weer terug. Very ladylike. We stappen allemaal op de fiets en gaan naar huis. Ik ga vriendin vanaf nu vaker updaten, en één van die gozers van vriendje vond me een ‘toffe chimeid’.
Kijk. Daar doe ik het nou voor.
Down Under in hartje Sittard..
Na 7 maanden in Australië te hebben rondgereisd, ga ik op mijn dag van terugkomst ’s avonds meteen op stap. Ik ben wel weer toe aan Nederlands bier, ouderwetse meezingers en vertrouwd Limburgs gelul. Na een paar drankjes hier en daar vertrek ik samen met mijn vrienden op de fiets naar ons favoriete stamcafé.
Dit is café de Buren, een hele gezellige kroeg in hartje Sittard. De muziek schalt al uit de boxen, het is gezellig druk en er wordt al flink gedanst. We hangen onze jassen aan de kapstok en mengen ons in de menigte. De tequila is niet aan te slepen en we gaan flink uit ons dak. De dj roept verschillende keren mijn naam om en vriendinnen laten hem liedjes draaien waardoor ik mij nog even in het warme Australië waan. Wanneer we dan ook nog gratis drankjes krijgen kan mijn avond niet meer stuk.
De avond gaat veel te snel voorbij en om 3 uur gooien ze ons eruit. Protesterend pluk ik de klok van de muur en draai hem een uurtje terug terwijl mijn vrienden me mee naar buiten sleuren. Thuis laat ik me op bed ploffen en val vrijwel direct in een diepe slaap.
Wanneer ik ’s morgens wakker word en een voor een mijn ogen open kijk ik met een bonkend hoofd de kamer rond. Mijn oog valt op een onbekende klok. Hoe kom ik daar nou weer aan? Verbaasd laat ik me terug in de kussens zakken. What a night!!
Ook een bezoekje brengen aan café de Buren? Klik dan hier!
Dit is café de Buren, een hele gezellige kroeg in hartje Sittard. De muziek schalt al uit de boxen, het is gezellig druk en er wordt al flink gedanst. We hangen onze jassen aan de kapstok en mengen ons in de menigte. De tequila is niet aan te slepen en we gaan flink uit ons dak. De dj roept verschillende keren mijn naam om en vriendinnen laten hem liedjes draaien waardoor ik mij nog even in het warme Australië waan. Wanneer we dan ook nog gratis drankjes krijgen kan mijn avond niet meer stuk.
De avond gaat veel te snel voorbij en om 3 uur gooien ze ons eruit. Protesterend pluk ik de klok van de muur en draai hem een uurtje terug terwijl mijn vrienden me mee naar buiten sleuren. Thuis laat ik me op bed ploffen en val vrijwel direct in een diepe slaap.
Wanneer ik ’s morgens wakker word en een voor een mijn ogen open kijk ik met een bonkend hoofd de kamer rond. Mijn oog valt op een onbekende klok. Hoe kom ik daar nou weer aan? Verbaasd laat ik me terug in de kussens zakken. What a night!!
Ook een bezoekje brengen aan café de Buren? Klik dan hier!
woensdag 29 oktober 2008
NOFX in London
Matthias hieronder schreef in zijn blog over een bezoek aan London. En wie ben ik om dat niet na te apen?
NOFX (Spreek uit: No Effecs) is een Amerikaanse punkrockband uit San Francisco, die is opgericht in 1983 door Michael Burkett (Fat Mike, zang en bass), Erik Sandin (drums) en Eric Melvin (gitaar). Na wisselende bezettingen komt in 1991 Aaron Abeyta (El Hefe, gitaar en trompet) bij de band, vooral zijn imitaties zijn bekend.
Tot zover een korte introductie.
NOFX zegt jullie waarschijnlijk helemaal niets. Hier in het Ysselsteynse is het echter een band die veel aanzien geniet. Een maand of 2 terug zijn we nog met een man of 20 naar een exclusief optreden van deze punkers in het Amsterdamse 'de Melkweg' geweest. De strak uitverkochte zaal evenals het uitverkopen van de show enkele maanden van te voren, duiden erop dat wij niet de enige liefhebbers zijn van de band uit San Francisco.
Het optreden in de Melkweg was niet het eerste optreden van NOFX wat we bezochten. Begin november 2007 zijn we met een man of 15 naar London gevlogen om een optreden te aanschouwen.
Natuurlijk werd het bezoeken van de show al snel een (belangrijke) bijzaak. We kwamen vrijdagochtend in London aan en zouden zondagmiddag weer vertrekken. Na aankomst was het dus zaak zsm ons hotel te vinden. Dit hotel was snel gevonden, en overnachting voor komende nacht was dus geregeld.
Tijd om een bar op te zoeken. Al snel hadden we een exclusieve tent gevonden waar ze zo’n 400 verschillende bieren verkochten. Op onderstaande foto kun je een deel van onze oogst zien.
De kroegentocht in London ging door tot een uur of 2 toen iedereen toch begon te merken dat we wel erg vroeg opgestaan waren die vrijdagochtend. We gingen terug naar het hotel waar genoten zou worden van een welverdiende nachtrust. Al snel bleek dat niet iedereen van de groep er zo over dacht, en er werd dan ook lustig geëxperimenteerd met wc-rollen en ventilatoren.
De volgende dag hebben we uitgecheckt bij het hotel en zijn we afgereisd naar stadsdeel Brixton. In de Academy van Brixton zou NOFX die avond een optreden verzorgen. Al snel bleek dat dit in een arme wijk van London lag. Talloze zwervers wilden met ons op de foto, wat opzich wel grappig was.
De tijd voor voorbij, mede dankzij de uren vooraf in een kroeg waar alle bezoekers die vroeg aanwezig waren ontvangen werden met de klanken van de band. Onderstaande foto is een resultaat van dat kroegbezoek.
Het optreden was uiteraard goed, zoals dat verwacht mag worden van een van de grootste punkbands uit de geschiedenis.
Tegen een uur of 1 werden we naar buiten gewerkt, en ons vliegtuig vertrok pas de volgende ochtend. De nacht van zaterdag op zondag hebben we doorgebracht als echte zwervers onder een portiek van de Bank of Scotland. Is weer eens wat anders.
Tegen een uur of 7 vlogen we terug naar Eindhoven Airport, om rond een uur of 12 weer lekker thuis het bed in te kunnen duiken. Al met al een prima weekendje wat er in heeft geresulteerd dat we in december met ongeveer dezelfde groep een optreden van Ska-P gaan bezoeken in Parijs.
Tot slot een indruk van het bewuste optreden in London (Als je heeeel goed kijkt zie je me misschien nog wel):
NOFX (Spreek uit: No Effecs) is een Amerikaanse punkrockband uit San Francisco, die is opgericht in 1983 door Michael Burkett (Fat Mike, zang en bass), Erik Sandin (drums) en Eric Melvin (gitaar). Na wisselende bezettingen komt in 1991 Aaron Abeyta (El Hefe, gitaar en trompet) bij de band, vooral zijn imitaties zijn bekend.
Tot zover een korte introductie.
NOFX zegt jullie waarschijnlijk helemaal niets. Hier in het Ysselsteynse is het echter een band die veel aanzien geniet. Een maand of 2 terug zijn we nog met een man of 20 naar een exclusief optreden van deze punkers in het Amsterdamse 'de Melkweg' geweest. De strak uitverkochte zaal evenals het uitverkopen van de show enkele maanden van te voren, duiden erop dat wij niet de enige liefhebbers zijn van de band uit San Francisco.
Het optreden in de Melkweg was niet het eerste optreden van NOFX wat we bezochten. Begin november 2007 zijn we met een man of 15 naar London gevlogen om een optreden te aanschouwen.
Natuurlijk werd het bezoeken van de show al snel een (belangrijke) bijzaak. We kwamen vrijdagochtend in London aan en zouden zondagmiddag weer vertrekken. Na aankomst was het dus zaak zsm ons hotel te vinden. Dit hotel was snel gevonden, en overnachting voor komende nacht was dus geregeld.
Tijd om een bar op te zoeken. Al snel hadden we een exclusieve tent gevonden waar ze zo’n 400 verschillende bieren verkochten. Op onderstaande foto kun je een deel van onze oogst zien.
De kroegentocht in London ging door tot een uur of 2 toen iedereen toch begon te merken dat we wel erg vroeg opgestaan waren die vrijdagochtend. We gingen terug naar het hotel waar genoten zou worden van een welverdiende nachtrust. Al snel bleek dat niet iedereen van de groep er zo over dacht, en er werd dan ook lustig geëxperimenteerd met wc-rollen en ventilatoren.
De volgende dag hebben we uitgecheckt bij het hotel en zijn we afgereisd naar stadsdeel Brixton. In de Academy van Brixton zou NOFX die avond een optreden verzorgen. Al snel bleek dat dit in een arme wijk van London lag. Talloze zwervers wilden met ons op de foto, wat opzich wel grappig was.
De tijd voor voorbij, mede dankzij de uren vooraf in een kroeg waar alle bezoekers die vroeg aanwezig waren ontvangen werden met de klanken van de band. Onderstaande foto is een resultaat van dat kroegbezoek.
Het optreden was uiteraard goed, zoals dat verwacht mag worden van een van de grootste punkbands uit de geschiedenis.
Tegen een uur of 1 werden we naar buiten gewerkt, en ons vliegtuig vertrok pas de volgende ochtend. De nacht van zaterdag op zondag hebben we doorgebracht als echte zwervers onder een portiek van de Bank of Scotland. Is weer eens wat anders.
Tegen een uur of 7 vlogen we terug naar Eindhoven Airport, om rond een uur of 12 weer lekker thuis het bed in te kunnen duiken. Al met al een prima weekendje wat er in heeft geresulteerd dat we in december met ongeveer dezelfde groep een optreden van Ska-P gaan bezoeken in Parijs.
Tot slot een indruk van het bewuste optreden in London (Als je heeeel goed kijkt zie je me misschien nog wel):
London baby!
In deze blog gaan we de grens over. Afgelopen zondag werd er in Londen een NFL wedstrijd gehouden, dat is de Amerikaanse american football competitie. Eén keer per jaar organiseert deze een wedstrijd in Londen. Aangezien de wedstrijd op zondag werd gehouden besloten ik en een vriend van me er een heel weekend van te maken. We gingen op zaterdagochtend vroeg met de auto richting Calais om vervolgens met de boot naar Dover te varen. Vanaf daar de trein naar Londen. Daar aangekomen op zoek naar ons hotel en even uitrusten voordat we het nachtleven van Londen in doken.
In Londen is het dus tegenwoordig zo dat de meeste pubs om elf uur sluiten. Dit komt er op neer dat het nachtleven al om een uur of 8 begint. Zo gezegd, zo gedaan, wij gingen om acht uur naar de Metropolitan Bar in hartje Londen. Daar hadden football fans uit heel Europa afgesproken om het weekend af te trappen in stijl. Eenmaal aangekomen was het al flink druk. Wat me als eerste op viel was dat de gemiddelde leeftijd schrikbarend hoog lag. Aangezien wij allebei 19 zijn waren we aanzienlijk de jongste in dit hele gebeuren. Dat is toch jammer, want zo val je toch een beetje uit de boot. Maar goed, om er toch maar het beste van te maken besloten we aan het bier te gaan (wat overigens goed te drinken was).
Naarmate de avond vorderde werd het steeds drukker en probeerden we hier en daar een gesprekje aan te knopen met iemand die een Amsterdam Admirals jersey aan had. Ons zoekt ons zeg maar. Na een paar mensen gesproken te hebben bleken onze voorgevoelens waar te zijn. We zullen ons nooit thuis voelen tussen dit volkje. Het was dus ook geen enorm succes. De bar was ook een beetje saai. Ze draaiden er geen muziek en er was weinig te beleven. Aangezien we toch maar even bleven hangen werd het kwart over elf en moesten we alweer richting hotel.
De volgende dag was het om één uur tijd om naar het stadion te gaan. Eenmaal aangekomen bleken er al tienduizenden mensen bij het stadion te zijn. Er waren enorme tenten op gezet om de fans te vermaken met allerlei shows en markten. Dat lukte overigens goed, want iedereen leek het aardig naar zijn zin te hebben. Om drie uur gingen de poortjes open en om vijf uur begon de wedstrijd. Het was een geweldige ervaring. Samen met meer dan 80.000 man kijken naar een geweldige wedstrijd. Een ‘once in a lifetime experience’ zoals onze vrienden in Amerika het ook wel noemen. Al met al dus een geslaagd weekend!
In Londen is het dus tegenwoordig zo dat de meeste pubs om elf uur sluiten. Dit komt er op neer dat het nachtleven al om een uur of 8 begint. Zo gezegd, zo gedaan, wij gingen om acht uur naar de Metropolitan Bar in hartje Londen. Daar hadden football fans uit heel Europa afgesproken om het weekend af te trappen in stijl. Eenmaal aangekomen was het al flink druk. Wat me als eerste op viel was dat de gemiddelde leeftijd schrikbarend hoog lag. Aangezien wij allebei 19 zijn waren we aanzienlijk de jongste in dit hele gebeuren. Dat is toch jammer, want zo val je toch een beetje uit de boot. Maar goed, om er toch maar het beste van te maken besloten we aan het bier te gaan (wat overigens goed te drinken was).
Naarmate de avond vorderde werd het steeds drukker en probeerden we hier en daar een gesprekje aan te knopen met iemand die een Amsterdam Admirals jersey aan had. Ons zoekt ons zeg maar. Na een paar mensen gesproken te hebben bleken onze voorgevoelens waar te zijn. We zullen ons nooit thuis voelen tussen dit volkje. Het was dus ook geen enorm succes. De bar was ook een beetje saai. Ze draaiden er geen muziek en er was weinig te beleven. Aangezien we toch maar even bleven hangen werd het kwart over elf en moesten we alweer richting hotel.
De volgende dag was het om één uur tijd om naar het stadion te gaan. Eenmaal aangekomen bleken er al tienduizenden mensen bij het stadion te zijn. Er waren enorme tenten op gezet om de fans te vermaken met allerlei shows en markten. Dat lukte overigens goed, want iedereen leek het aardig naar zijn zin te hebben. Om drie uur gingen de poortjes open en om vijf uur begon de wedstrijd. Het was een geweldige ervaring. Samen met meer dan 80.000 man kijken naar een geweldige wedstrijd. Een ‘once in a lifetime experience’ zoals onze vrienden in Amerika het ook wel noemen. Al met al dus een geslaagd weekend!
dinsdag 28 oktober 2008
Ridderkerk is een gat!!
Ik ben een trots Ridderkerker en zal er nooit een geheim van maken. Maar uitgaan in Ridderkerk, dat gaat gewoon niet. Laat op de avond loopt het dorp vol met zuipende en in de midlifecrisis verkerende 30’ers. Afgewisseld door 40’ers die nog steeds in de vooronderstelling zijn een jonge god of godin te zijn. Het dorpje dat overdag zo sprankelt is ‘s avonds een gat!
Om de jeugd in Ridderkerk toch een hand toe te reiken heeft de gemeente 10 jaar terug een hangplaats gemaakt de Gooth. Ja, de naam zegt heel veel over hoe hij is en er uitziet. En ook over de bands die er optreden. Slechte rock wordt afgewisseld door nog slechtere punk. Vroeger stond er bijna elke avond een drama band op het programma. Maar door de slechte opkomst(met opkomst hebben we het over opa en oma en een verdwaalde zwerver) hebben ze het programma omgegooid. Ze gingen er ook R&B, house en dance avonden organiseren. Wat een succes bleek te zijn. Niet veel later werden de feesten grimmiger en grim
miger er ontstonden veel akkefietjes.( zeg maar gerust massale vechtpartijen) De Gooth besloot de feesten voor onbepaalde tijd niet te organiseren.
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
Het is een gebouw in
Verval en
Buurtbewoners hopen al jaren dat het gesloopt wordt!(ik ook)
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
Om de jeugd in Ridderkerk toch een hand toe te reiken heeft de gemeente 10 jaar terug een hangplaats gemaakt de Gooth. Ja, de naam zegt heel veel over hoe hij is en er uitziet. En ook over de bands die er optreden. Slechte rock wordt afgewisseld door nog slechtere punk. Vroeger stond er bijna elke avond een drama band op het programma. Maar door de slechte opkomst(met opkomst hebben we het over opa en oma en een verdwaalde zwerver) hebben ze het programma omgegooid. Ze gingen er ook R&B, house en dance avonden organiseren. Wat een succes bleek te zijn. Niet veel later werden de feesten grimmiger en grim
miger er ontstonden veel akkefietjes.( zeg maar gerust massale vechtpartijen) De Gooth besloot de feesten voor onbepaalde tijd niet te organiseren.>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
Het is een gebouw in
Verval en
Buurtbewoners hopen al jaren dat het gesloopt wordt!(ik ook)
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
Daarnaast heb je nog een tapasbar waar veel vrouwen komen die het begrip breezer-sletje wel heel erg serieus nemen. Voordat ik aangeklaagd wordt, ze drinken in plaats van breezer, witte wijn dit is om de vergelijking te voorkomen, maar iedereen heeft ze door.
De andere cafés zijn het benoemen niet eens waard. Ik hoop dus dat er snel een leuke tent bij zal komen. Want nu moet een stapper die opzoek is naar kwaliteit zijn geluk op in Rotterdam of nog verder.
De andere cafés zijn het benoemen niet eens waard. Ik hoop dus dat er snel een leuke tent bij zal komen. Want nu moet een stapper die opzoek is naar kwaliteit zijn geluk op in Rotterdam of nog verder.
Uitgoan op zun Hellemunds
Na al de gezellige verhalen over grote steden en kleine dorpen heb ik gekozen voor een plaatsje van middelmaat: Het uber hippe Hellimond. Een niet al te grote stad, met toch een redelijk uitgaansleven.
Duidelijk ingedeeld in categorieën heeft Helmond zo`n 7 cafés die noemenswaardig zijn, gelegen aan de haven en de steenweg. Ingedeeld in bepaalde groepen die normaal gesproken alleen opgeheven worden tijdens carnaval.
Plaza:
Deze wordt voornamelijk bezocht door mensen met kraagjes die het hebben over Hocky en Golf. Niets mis mee, maar vaak net iets te vol waardoor het dansen vrijwel onmogelijk wordt.
Bascul:
Een stamkroeg voor veel mensen in de leeftijdsklasse midden 20 en eind 30. Een echte stamkroeg, aangezien je daar altijd dezelfde mensen tegen komt.
Café Franske:
Een andere stamkroeg, bezocht door jong en oud. Dit is waarschijnlijk wel het beste voorbeeld van de Brabantse gezelligheid.
Zeezicht:
Een groot café gevestigd in een oude bank. Je kunt hier dan ook genieten van een wc-bezoek op een plek wat eerst een kluis is geweest. Deze kroeg is door zijn minimum leeftijd van 18 jaar gezellig druk. Er komen geen te jonge mensen en de gemiddelde leeftijd zal hier dan ook op 20 liggen. De muziek is hier veelzijdig.
Entre-les-deux:
Een vernieuwde kroeg die problemen heeft gehad met het voortbestaan. Deze kroeg werd veel bezocht door mensen die ergens anders wat gingen drinken. Hier kom ik niet vaak aangezien de gemiddelde leeftijd hier vaak rond de 15 ligt en je moet betalen om binnen te komen.
De velvet lounge:
Een echte lounge bar. Vrijwel iedere avond draait hier live muziek terwijl je kan genieten van overheerlijke cocktails en Ben&Jerry`s ijs (wat deze bar een echte aanrader maakt). Het staat vol met heerlijk zittende banken waar je fijn uit kan rusten en pooltafels. Enige nadeel: De velvet sluit om 2 uur. Dit kan echter ook positief zijn omdat je dan na al die lekkere cocktails een afterparty kan gaan houden op de dansvloer van Zeezicht of Franske.
Dadas:
Dit hardrock café zit vol met mensen die alles wel prima vinden wat het uitgaan hier zo nu en dan wel leuk kan maken. Overgroot nadeel hier is de muziek, inclusief headbangende mensen. Iets wat dansen compleet onmogelijk maakt.
Verder heb je nog kroegjes als ’t vensterke, de wekker en soortgelijke namen. Deze bieden ruimte voor zo`n 20 man. Leuk voor feestjes, maar niet heel erg gezellig als je nieuwe mensen wil leren kennen.
Ondanks de vele leuke kroegen en cafétjes is Helmond vooral een aanrader tijdens carnaval. Dit geweldige feest kan hier goed gevierd worden doordat alles dicht op elkaar zit en je iedereen dus meerdere malen tegenkomt.
Helmond is dus een echte aanrader als je wil proeven van de ouderwetse Brabantse gezellligheid. En aangezien deze blog gaat over waar je het beste stappen kunt: Tot ziens in Helmond!
Duidelijk ingedeeld in categorieën heeft Helmond zo`n 7 cafés die noemenswaardig zijn, gelegen aan de haven en de steenweg. Ingedeeld in bepaalde groepen die normaal gesproken alleen opgeheven worden tijdens carnaval.
Plaza:Deze wordt voornamelijk bezocht door mensen met kraagjes die het hebben over Hocky en Golf. Niets mis mee, maar vaak net iets te vol waardoor het dansen vrijwel onmogelijk wordt.
Bascul:
Een stamkroeg voor veel mensen in de leeftijdsklasse midden 20 en eind 30. Een echte stamkroeg, aangezien je daar altijd dezelfde mensen tegen komt.
Café Franske:
Een andere stamkroeg, bezocht door jong en oud. Dit is waarschijnlijk wel het beste voorbeeld van de Brabantse gezelligheid.
Zeezicht:
Een groot café gevestigd in een oude bank. Je kunt hier dan ook genieten van een wc-bezoek op een plek wat eerst een kluis is geweest. Deze kroeg is door zijn minimum leeftijd van 18 jaar gezellig druk. Er komen geen te jonge mensen en de gemiddelde leeftijd zal hier dan ook op 20 liggen. De muziek is hier veelzijdig.
Entre-les-deux:
Een vernieuwde kroeg die problemen heeft gehad met het voortbestaan. Deze kroeg werd veel bezocht door mensen die ergens anders wat gingen drinken. Hier kom ik niet vaak aangezien de gemiddelde leeftijd hier vaak rond de 15 ligt en je moet betalen om binnen te komen.
De velvet lounge:
Een echte lounge bar. Vrijwel iedere avond draait hier live muziek terwijl je kan genieten van overheerlijke cocktails en Ben&Jerry`s ijs (wat deze bar een echte aanrader maakt). Het staat vol met heerlijk zittende banken waar je fijn uit kan rusten en pooltafels. Enige nadeel: De velvet sluit om 2 uur. Dit kan echter ook positief zijn omdat je dan na al die lekkere cocktails een afterparty kan gaan houden op de dansvloer van Zeezicht of Franske.
Dadas:
Dit hardrock café zit vol met mensen die alles wel prima vinden wat het uitgaan hier zo nu en dan wel leuk kan maken. Overgroot nadeel hier is de muziek, inclusief headbangende mensen. Iets wat dansen compleet onmogelijk maakt.
Verder heb je nog kroegjes als ’t vensterke, de wekker en soortgelijke namen. Deze bieden ruimte voor zo`n 20 man. Leuk voor feestjes, maar niet heel erg gezellig als je nieuwe mensen wil leren kennen.
Ondanks de vele leuke kroegen en cafétjes is Helmond vooral een aanrader tijdens carnaval. Dit geweldige feest kan hier goed gevierd worden doordat alles dicht op elkaar zit en je iedereen dus meerdere malen tegenkomt.
Helmond is dus een echte aanrader als je wil proeven van de ouderwetse Brabantse gezellligheid. En aangezien deze blog gaat over waar je het beste stappen kunt: Tot ziens in Helmond!
Optreden Brainpower
Afgelopen weekend was er geen ruimte voor een uitstapje, vandaar dat ik iets ga vertellen over een optreden van enkele weken terug. Wederom stopte mijn trein in Breda. Dit kwam niet geheel onverwachts, want we hadden kaartjes voor een optreden van de Alphense rapper Brainpower. Op de bühne van discotheek 'De Graanbeurs' zou hij een show weggeven met zijn Dj annex back-up mc TLM.
Deze beet het spits af met een solo act, waarmee hij het publiek wilde laten zien waarom hij één van Neerlands beste hiphop Dj's is. Hij overtuigde er de bezoekers in een kleine 20 minuten van dat hij zijn 'turntable skills' nog niet is verloren. Hij zweepte de kleine 100 man op totdat Brainpower het podium betrad. Vanaf dat moment ging de zaal volledig los. Zowel oud als recent materiaal passeerde de revue, zoals, "Dansplaat", "Even Stil", "Non Stop", maar ook zijn nieuwste werk "Box Ouwe" kwam voorbij.
Halverwege de avond besloot hij de gouwe ouwe "Je moest waarschijnlijk gaan" acapella te doen. Dit viel enorm in de smaak bij het publiek, dat enthausiast mee begon te doen. Eén fan rapte de tekst helemaal mee, waarop hij de andere aanwezigen verzocht om de jongen een applaus te geven. Hierna ging de rapper verder met nog vijf andere nummers.
Terwijl Dj Huge de show door middel van oude hiphopplaten mocht afsluiten, nam Brainpower nog even de tijd voor babbeltjes en krabbeltjes met zijn aanhang.
Ondanks dat Brainpower niet mijn favoriete artiest is, vond ik het leuk om al die oude nummers weer eens een keer mee te blèren. Het geluid was goed, mooi aantal aanwezigen -niet te jong niet te oud- en de sfeer zat er goed in. Misschien omdat het bier voor €1,- was, maar heeft er niet toe gedaan.
Deze beet het spits af met een solo act, waarmee hij het publiek wilde laten zien waarom hij één van Neerlands beste hiphop Dj's is. Hij overtuigde er de bezoekers in een kleine 20 minuten van dat hij zijn 'turntable skills' nog niet is verloren. Hij zweepte de kleine 100 man op totdat Brainpower het podium betrad. Vanaf dat moment ging de zaal volledig los. Zowel oud als recent materiaal passeerde de revue, zoals, "Dansplaat", "Even Stil", "Non Stop", maar ook zijn nieuwste werk "Box Ouwe" kwam voorbij.
Halverwege de avond besloot hij de gouwe ouwe "Je moest waarschijnlijk gaan" acapella te doen. Dit viel enorm in de smaak bij het publiek, dat enthausiast mee begon te doen. Eén fan rapte de tekst helemaal mee, waarop hij de andere aanwezigen verzocht om de jongen een applaus te geven. Hierna ging de rapper verder met nog vijf andere nummers.
Terwijl Dj Huge de show door middel van oude hiphopplaten mocht afsluiten, nam Brainpower nog even de tijd voor babbeltjes en krabbeltjes met zijn aanhang.
Ondanks dat Brainpower niet mijn favoriete artiest is, vond ik het leuk om al die oude nummers weer eens een keer mee te blèren. Het geluid was goed, mooi aantal aanwezigen -niet te jong niet te oud- en de sfeer zat er goed in. Misschien omdat het bier voor €1,- was, maar heeft er niet toe gedaan.
maandag 27 oktober 2008
Blanes de gekste
Afgelopen zomer in juli ben ik met een groep van zes vriendinnen naar Blanes geweest. Ik heb daar een geweldige tijd gehad. En nu ik deze blog ga schrijven mag ik er weer eventjes naar terug! En dan wel naar DE dinsdagavond…
Na een hele dag op het stand liggen zonnen waren we klaar voor het avondprogramma.
Deze dinsdag stond ons een feest te wachten waar we naar uit keken. We waren eerder die week ´gepropt´ voor dit exclusieve feest. Het feest was in een nieuwe discotheek en je kon er onbeperkt drinken. Dit helaas wel tegen aanbetaling van 25 euro. Maar dat vonden wij het absoluut waard.
Na urenlang alle kleren die in ons appartement lagen aangepast te hebben, is iedereen uiteindelijk in zijn eigen pakje de deur uitgegaan.
De straten van Blanes op in onze hemdjes. Eigenlijk was alleen daar over straat lopen al geweldig. Lekker in het warme Spanje lopen met vijf vriendinnen. Ver weg van je ouders, dus zolang op het feest blijven als je zelf wilde. Puur genieten. Op straat kwam je allerlei ´bekenden´ tegen, mensen die je één van de eerdere avonden ontmoet had. En iedereen die je tegenkwam was gelijk je vriend of vriendin! Overal liepen proppers rond die reclame maakten voor hun eigen discotheek. “Als je naar ons komt betaal je 6 euro en krijg je 4 gratis drankjes” of “bij ons krijg je een boxer en 3 gratis drankjes”. Maar goed, ons programma stond die avond al vast: naar het exclusieve feest en daarna naar de afterparty in discotheek Arena.
Na even zoeken kwamen we op het feest aan. We moesten een bandje om. Een rood bandje voor de dames/heren die een relatie hadden, een oranje bandje voor degenen die 'een beetje' een relatie hadden en een beetje vrijgezel waren ( ja het kan allemaal in Blanes!) en een groene voor de mensen die helemaal vrijgezel waren. Daarna konden we doorlopen. Onze eerste gedachte was: waar zijn we nou weer beland. Het leek ons alle zes helemaal niks. Het zag er saai en rustig uit zo op het eerste gezicht. Maar gelukkig bleken we het fout te hebben. Het was heel tof. Alle drank was gratis en ze hadden alles in huis. Jammerlijk detail hierbij was wel dat je ongeveer een uur in de rij stond voor één drankje. De locatie was niet echt geweldig, het was een groene ruimte. Niet bijzonder groot. Maar dat maakte niets uit, we hebben ontzettend gefeest daar. Op de één of andere manier is het toch anders feest vieren als je op vakantie bent. Je komt er nauwelijks bekenden tegen dus je schaamt je (bijna) nergens voor. Alle domme dansjes werden dan ook uit de kast gehaald. Gelukkig waren we niet de enige die er zo over dachten…
Het was heel leuk, met de mensen die op het feest waren konden we het prima vinden. Maar we hebben ons vooral met zijn zessen goed vermaakt deze avond!
Kreten als: "gruwelijk" en "puur genieten" bleven dan ook niet uit.
Na een hele dag op het stand liggen zonnen waren we klaar voor het avondprogramma.
Deze dinsdag stond ons een feest te wachten waar we naar uit keken. We waren eerder die week ´gepropt´ voor dit exclusieve feest. Het feest was in een nieuwe discotheek en je kon er onbeperkt drinken. Dit helaas wel tegen aanbetaling van 25 euro. Maar dat vonden wij het absoluut waard.
Na urenlang alle kleren die in ons appartement lagen aangepast te hebben, is iedereen uiteindelijk in zijn eigen pakje de deur uitgegaan.
De straten van Blanes op in onze hemdjes. Eigenlijk was alleen daar over straat lopen al geweldig. Lekker in het warme Spanje lopen met vijf vriendinnen. Ver weg van je ouders, dus zolang op het feest blijven als je zelf wilde. Puur genieten. Op straat kwam je allerlei ´bekenden´ tegen, mensen die je één van de eerdere avonden ontmoet had. En iedereen die je tegenkwam was gelijk je vriend of vriendin! Overal liepen proppers rond die reclame maakten voor hun eigen discotheek. “Als je naar ons komt betaal je 6 euro en krijg je 4 gratis drankjes” of “bij ons krijg je een boxer en 3 gratis drankjes”. Maar goed, ons programma stond die avond al vast: naar het exclusieve feest en daarna naar de afterparty in discotheek Arena.
Na even zoeken kwamen we op het feest aan. We moesten een bandje om. Een rood bandje voor de dames/heren die een relatie hadden, een oranje bandje voor degenen die 'een beetje' een relatie hadden en een beetje vrijgezel waren ( ja het kan allemaal in Blanes!) en een groene voor de mensen die helemaal vrijgezel waren. Daarna konden we doorlopen. Onze eerste gedachte was: waar zijn we nou weer beland. Het leek ons alle zes helemaal niks. Het zag er saai en rustig uit zo op het eerste gezicht. Maar gelukkig bleken we het fout te hebben. Het was heel tof. Alle drank was gratis en ze hadden alles in huis. Jammerlijk detail hierbij was wel dat je ongeveer een uur in de rij stond voor één drankje. De locatie was niet echt geweldig, het was een groene ruimte. Niet bijzonder groot. Maar dat maakte niets uit, we hebben ontzettend gefeest daar. Op de één of andere manier is het toch anders feest vieren als je op vakantie bent. Je komt er nauwelijks bekenden tegen dus je schaamt je (bijna) nergens voor. Alle domme dansjes werden dan ook uit de kast gehaald. Gelukkig waren we niet de enige die er zo over dachten…
Het was heel leuk, met de mensen die op het feest waren konden we het prima vinden. Maar we hebben ons vooral met zijn zessen goed vermaakt deze avond!
Kreten als: "gruwelijk" en "puur genieten" bleven dan ook niet uit.
Rond een uur of twee was het feest afgelopen en gingen we door naar de Arena.
Vrolijk over de straat heen rennend gingen we met zijn vijven (één iemand was afgevallen) op naar de volgende discotheek. In de Arena hebben we ook nog een hoop lol gehad. Ze hebben daar verschillende zalen, dus we zijn elkaar een tijdje kwijt geweest. Rond een uur of vier, vijf zijn we terug naar het appartement gegaan, waar we nog kilo’s chips en liters water achterovergeslagen hebben. De avond moest natuurlijk even lekker besproken worden.
Dat de borg de volgende dag ingehouden werd, was wel een beetje jammer….
Dit is de hyve van discotheek Arena, zo kun je er een beetje een idee van krijgen: http://disco-arena.hyves.nl/ .
Deze site geeft een beeld over Blanes: http://blanes2008.come2me.nl/
Een mooie donderdagavond in de herfstvakantie…
Een mooie donderdagavond in de herfstvakantie…
Op en mooie donderdag avond ging ik naar de stad met drie vriendinnen. Jammerlijk genoeg hebben we alle vier nog geen rijbewijs, dus moesten we vervoer gaan regelen. Met de fiets vonden we dit keer duidelijk geen optie. Het regende. En het zou toch zonde van de make-up en de gekapte haren zijn als we daar driekwartier door heen gingen fietsen.
Dit hadden we natuurlijk eerder op de avond kunnen bedenken, maar wij zijn meestal van het laatste moment. Dus zijn we vanaf half elf actie gaan ondernemen met de bedoeling om om elf uur in de stad te zijn. Half twaalf waren we in het mooie Nijmegen. Best goed gedaan vonden we zelf.
In Nijmegen kwamen we er gauw genoeg achter dat we niet de enige met een uitgaansplan waren. Drukte alom. We zijn naar de kroeg gegaan waar we bijna wekelijks te vinden zijn: Van Buren. Dit vind ik een heel gezellige kroeg. Er komen veel gezellige mensen (deze donderdag wel heel veel…). Er wordt ook muziek gedraaid die ik leuk vind. Een beetje van alles wat. Nederlandstalig, house, carnaval, enzovoorts. De kroeg is leuk ingedeeld. In het voorste gedeelte staan een aantal ‘hangtafels’, een bar, wc’s en een tafeltje waar de dj kan staan. Meestal is tot 1 uur alleen het voorste gedeelte open. Anders staan er te weinig mensen in een te grote zaal! In het achterste gedeelte, staat een blok, ook een bar, de garderobe, wc’s en een grotere tafel voor de dj. Het is daar groter dus daar wordt ook het meest gedanst. Na 1 uur gaat dit gedeelte meestal open.
Deze donderdag stond de achterkant al open toen wij binnenkwamen. Dit was voor één uur. Heel Van Buren stond bom vol! Heel gezellig, hoe meer zielen hoe meer vreugd. Maar ook heel heet. Maar het kon onze pret niet drukken. We hebben lekker gefeest, gedanst en gepraat! Na een uur of drie werd het wat rustiger, dat was wel fijn want dan hadden wij wat meer bewegingsruimte…
Na deze geweldige avond wachtte ons nog het regelen van het vervoer naar huis.
Na even nadenken kwamen we op het geweldige plan een taxi te nemen! De rit was heel gezellig, hoewel ik wel wat angst heb doorstaan, de chauffeur croste er op los. Hierdoor waren we wel lekker snel thuis. Gelukkig maar. Want zodra wij onze bedjes zagen zijn we dolgelukkig in slaap gevallen.
Als je meer over van Buren wil weten kun je kijken op de site http://www.cafevanburen.nl/
Op en mooie donderdag avond ging ik naar de stad met drie vriendinnen. Jammerlijk genoeg hebben we alle vier nog geen rijbewijs, dus moesten we vervoer gaan regelen. Met de fiets vonden we dit keer duidelijk geen optie. Het regende. En het zou toch zonde van de make-up en de gekapte haren zijn als we daar driekwartier door heen gingen fietsen.
Dit hadden we natuurlijk eerder op de avond kunnen bedenken, maar wij zijn meestal van het laatste moment. Dus zijn we vanaf half elf actie gaan ondernemen met de bedoeling om om elf uur in de stad te zijn. Half twaalf waren we in het mooie Nijmegen. Best goed gedaan vonden we zelf.
In Nijmegen kwamen we er gauw genoeg achter dat we niet de enige met een uitgaansplan waren. Drukte alom. We zijn naar de kroeg gegaan waar we bijna wekelijks te vinden zijn: Van Buren. Dit vind ik een heel gezellige kroeg. Er komen veel gezellige mensen (deze donderdag wel heel veel…). Er wordt ook muziek gedraaid die ik leuk vind. Een beetje van alles wat. Nederlandstalig, house, carnaval, enzovoorts. De kroeg is leuk ingedeeld. In het voorste gedeelte staan een aantal ‘hangtafels’, een bar, wc’s en een tafeltje waar de dj kan staan. Meestal is tot 1 uur alleen het voorste gedeelte open. Anders staan er te weinig mensen in een te grote zaal! In het achterste gedeelte, staat een blok, ook een bar, de garderobe, wc’s en een grotere tafel voor de dj. Het is daar groter dus daar wordt ook het meest gedanst. Na 1 uur gaat dit gedeelte meestal open.
Deze donderdag stond de achterkant al open toen wij binnenkwamen. Dit was voor één uur. Heel Van Buren stond bom vol! Heel gezellig, hoe meer zielen hoe meer vreugd. Maar ook heel heet. Maar het kon onze pret niet drukken. We hebben lekker gefeest, gedanst en gepraat! Na een uur of drie werd het wat rustiger, dat was wel fijn want dan hadden wij wat meer bewegingsruimte…
Na deze geweldige avond wachtte ons nog het regelen van het vervoer naar huis.
Na even nadenken kwamen we op het geweldige plan een taxi te nemen! De rit was heel gezellig, hoewel ik wel wat angst heb doorstaan, de chauffeur croste er op los. Hierdoor waren we wel lekker snel thuis. Gelukkig maar. Want zodra wij onze bedjes zagen zijn we dolgelukkig in slaap gevallen.
Als je meer over van Buren wil weten kun je kijken op de site http://www.cafevanburen.nl/
zondag 26 oktober 2008
Barbecueën met John Travolta en Kiss
Ik ben in Kapelle (Zeeland voor de mensen die niet weten waar het ligt) en sta voor mijn kledingkast met de voor veel vrouwen (en mannen misschien ook) herkenbare vraag: wat trek ik aan?! Vanavond is DE jaarlijkse themabarbecue van mijn vriendengroep en iedereen mag zijn vriend(in) en familie meenemen. Dit jaar is het thema 70's/80's. Kleding uit die tijd hangt niet in mijn kledingkast en in de kleding die mijn moeder tevoorschijn haalt durf ik me niet te vertonen. Er zit niets anders op dan in mijn 'gewone' kleding te gaan!
De barbecue wordt gehouden in een loods. De ruimte is mooi aangekleed door de feestcommissie, de Jacksons zingen me toe en bij de barbecues staan mensen met Elvis-kapsels, enorme brillen, kleding met printjes en afro-kapsels. Grappig om te zien dat zelfs ouders fanatiek aan het zoeken zijn geweest in hun kledingkast! Van de ongeveer honderd mensen zijn er toch heel wat verkleed. Gelukkig voor mij zijn er ook mensen die zich niet durfden te vertonen met een vetkuif en plateauzolen!
Honger hoeft niemand te hebben en dorst evenmin. Er staat ontzettend veel eten en drinken op een lange rij tafels. Ik neem een wijntje mee naar de barbecue en probeer iemand op mijn vlees te laten passen zodat ik even kan gaan 'socializen'. Gelukkig zijn er altijd mannen die dat graag doen!
De sfeer is prima, er wordt gelachen, gedronken en gezongen. De feestcommissie heeft voor later op de avond een karaokeset geregeld zodat iedereen zijn muzikale talenten kan laten horen. Het bier en de wijn zorgen ervoor dat veel mensen wel wat willen zingen. De meeste ouders vertrekken richting huis, een enkeling blijft omdat hij het zo gezellig vindt (of om in de gaten te houden of zijn zoon/dochter niet te veel drinkt).
Uiteindelijk zijn alleen de 'jongeren' nog aanwezig. De barbecues gaan weer aan want van drinken krijg je honger. Leuk om te zien dat sommigen zichzelf na 15 biertjes niet meer kennen. Dit is hét tijdstip om leuke foto's te maken!! Er zijn heel wat verstandige mensen die tussen één en twee uur naar huis vertrekken om de volgende dag nog wat waard te zijn. Zelf vertrek ik rond half 3. Ook nog best verstandig als ik later hoor hoe laat andere vrienden het gemaakt hebben. Er zijn veel foto's gemaakt en inderdaad, de leukste zijn van de late uurtjes! Voor de foto's, kijk op: http://www.bskapelle.nl/loods/ Op naar de volgende barbecue, maar wel graag met een ander thema!
De barbecue wordt gehouden in een loods. De ruimte is mooi aangekleed door de feestcommissie, de Jacksons zingen me toe en bij de barbecues staan mensen met Elvis-kapsels, enorme brillen, kleding met printjes en afro-kapsels. Grappig om te zien dat zelfs ouders fanatiek aan het zoeken zijn geweest in hun kledingkast! Van de ongeveer honderd mensen zijn er toch heel wat verkleed. Gelukkig voor mij zijn er ook mensen die zich niet durfden te vertonen met een vetkuif en plateauzolen!
Honger hoeft niemand te hebben en dorst evenmin. Er staat ontzettend veel eten en drinken op een lange rij tafels. Ik neem een wijntje mee naar de barbecue en probeer iemand op mijn vlees te laten passen zodat ik even kan gaan 'socializen'. Gelukkig zijn er altijd mannen die dat graag doen!
De sfeer is prima, er wordt gelachen, gedronken en gezongen. De feestcommissie heeft voor later op de avond een karaokeset geregeld zodat iedereen zijn muzikale talenten kan laten horen. Het bier en de wijn zorgen ervoor dat veel mensen wel wat willen zingen. De meeste ouders vertrekken richting huis, een enkeling blijft omdat hij het zo gezellig vindt (of om in de gaten te houden of zijn zoon/dochter niet te veel drinkt).
Uiteindelijk zijn alleen de 'jongeren' nog aanwezig. De barbecues gaan weer aan want van drinken krijg je honger. Leuk om te zien dat sommigen zichzelf na 15 biertjes niet meer kennen. Dit is hét tijdstip om leuke foto's te maken!! Er zijn heel wat verstandige mensen die tussen één en twee uur naar huis vertrekken om de volgende dag nog wat waard te zijn. Zelf vertrek ik rond half 3. Ook nog best verstandig als ik later hoor hoe laat andere vrienden het gemaakt hebben. Er zijn veel foto's gemaakt en inderdaad, de leukste zijn van de late uurtjes! Voor de foto's, kijk op: http://www.bskapelle.nl/loods/ Op naar de volgende barbecue, maar wel graag met een ander thema!
Abonneren op:
Posts (Atom)
