Het allereerste schoolfeest van mijn oude school begon om acht uur. Half acht lag ik nog in pyjama in m’n bed. Ik had heel de dag liggen lezen en ik had eigenlijk helemaal geen zin om daarna een broek aan te doen die door het wassen net iets te strak zou zitten. Geen zin om mijn benen in te smeren met glitters en geen zin om hakken aan te doen waarvan ik wéét dat ik doodga van de pijn een uur nadat we er zijn.
Maar ik deed het toch. Allemaal. Ik heb zelfs make-up opgedaan, als extraatje.
Daar aangekomen stond er een rij waar je ‘u’ tegen zei. Bleken we allemaal een blaastest te moeten doen. Een hele verrassing bleek het toen dat ding een ‘P’ van ‘PRIMA’ aangaf en ik gewoon mocht doorlopen. Deze gezellige actie met ontzettend leuke politiemannen werd gehouden omdat het Emmauscollege het zat was om jonge bruggers of tweedeklassers naar huis te sturen. Die zijn in het verleden vaak over hun nek gegaan van de alcohol geconsumeerd op het schoolfeest, want dat kunnen hun kleine puppymaagjes niet aan nadat ze zichzelf ook hebben volgegoten bij ‘vrienden’ thuis. Een anti-indrinkactie dus. Ik had nooit gedacht dat ze ermee door zouden gaan.
Toen vriendje en ik verder liepen in de rij rende het meisje die oorspronkelijk voor ons stond naar een bekende van haar en riep uit: “O MIJN GOD, ZE HEBBEN NIET GEMERKT DAT IK HEB GEDRONKEN!” Het eerste wat door mijn hoofd schoot was: ‘In godsnaam, een cola met wat bacardi razz erin merken ze inderdaad niet’. De toon was dus al gezet.
Ik vond de muziek belachelijk en de omgeving was ‘kids unlimited’. Een beetje jammer van een mooie vrijdagavond, maar het had niet alleen maar nadelen. De eerste bekende die ik zag was een jongen die nooit aardig tegen mij was op school. Ik besloot op hem af te lopen en me ontzettend dronken te gedragen. Ik hing voor de neus van zijn meisje aan zijn nek en deed toen alsof ik ontzettend beledigd was dat hij met een ander meisje was. Dus gooide ik mijn watertje over hem heen.
‘Cathy? Waar kijk je naar?’
Ik heb de hele tijd zitten staren naar die jongen, denkend aan mijn wraakactie. Was het maar waar...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten