London baby!

In deze blog gaan we de grens over. Afgelopen zondag werd er in Londen een NFL wedstrijd gehouden, dat is de Amerikaanse american football competitie. Eén keer per jaar organiseert deze een wedstrijd in Londen. Aangezien de wedstrijd op zondag werd gehouden besloten ik en een vriend van me er een heel weekend van te maken. We gingen op zaterdagochtend vroeg met de auto richting Calais om vervolgens met de boot naar Dover te varen. Vanaf daar de trein naar Londen. Daar aangekomen op zoek naar ons hotel en even uitrusten voordat we het nachtleven van Londen in doken.

In Londen is het dus tegenwoordig zo dat de meeste pubs om elf uur sluiten. Dit komt er op neer dat het nachtleven al om een uur of 8 begint. Zo gezegd, zo gedaan, wij gingen om acht uur naar de Metropolitan Bar in hartje Londen. Daar hadden football fans uit heel Europa afgesproken om het weekend af te trappen in stijl. Eenmaal aangekomen was het al flink druk. Wat me als eerste op viel was dat de gemiddelde leeftijd schrikbarend hoog lag. Aangezien wij allebei 19 zijn waren we aanzienlijk de jongste in dit hele gebeuren. Dat is toch jammer, want zo val je toch een beetje uit de boot. Maar goed, om er toch maar het beste van te maken besloten we aan het bier te gaan (wat overigens goed te drinken was).

Naarmate de avond vorderde werd het steeds drukker en probeerden we hier en daar een gesprekje aan te knopen met iemand die een Amsterdam Admirals jersey aan had. Ons zoekt ons zeg maar. Na een paar mensen gesproken te hebben bleken onze voorgevoelens waar te zijn. We zullen ons nooit thuis voelen tussen dit volkje. Het was dus ook geen enorm succes. De bar was ook een beetje saai. Ze draaiden er geen muziek en er was weinig te beleven. Aangezien we toch maar even bleven hangen werd het kwart over elf en moesten we alweer richting hotel.

De volgende dag was het om één uur tijd om naar het stadion te gaan. Eenmaal aangekomen bleken er al tienduizenden mensen bij het stadion te zijn. Er waren enorme tenten op gezet om de fans te vermaken met allerlei shows en markten. Dat lukte overigens goed, want iedereen leek het aardig naar zijn zin te hebben. Om drie uur gingen de poortjes open en om vijf uur begon de wedstrijd. Het was een geweldige ervaring. Samen met meer dan 80.000 man kijken naar een geweldige wedstrijd. Een ‘once in a lifetime experience’ zoals onze vrienden in Amerika het ook wel noemen. Al met al dus een geslaagd weekend!