Hartje Breda

Heel vaak ben ik al uit eten geweest. Met ouders, met familie, met vrienden of met vriendje. Altijd gezellig en ook altijd lekker. Maar het gezelschap drukt meestal een duidelijke stempel op het menu:

Ouders en familie
Zorgeloos eten, niet aan geld denken en gewoon bestellen wat je lekker vind.

Vrienden
Opletten wat je pakt. Je bent en blijft een arme student.

Vriendje
In het geval van mijn vriendje wil dat zeggen dat hij betaald. Ik heb het wel eens anders geprobeerd, maar dat levert een chagrijnig tafelgezelschap op. Was dus geen succes. Nu komt het volgende probleem. Je wil als meisje vriendje niet te veel laten betalen, maar kijkt ondertussen wel hunkerend naar je favoriete menu. Gevolg: Je ruilt je gebruikelijke carpaccio, biefstuk met gebakken champignons en dame-blanche in voor tomatensoep, spareribs en een ijsje bij de ijscoboer. Jammer maar helaas, geen carpaccio voor mij.

Nou wil het toeval dat ze hier in Breda iets op gevonden hebben. Een klein gezellig kroegje genaamd ‘het hart van Breda’. Toen wij hier voor het eerst gingen eten waren de verwachtingen niet al te hoog. Het was klein en we zaten op barkrukken, maar één blik op de menukaart en ik had het licht gezien. Carpaccio salade, € 4,80. Nog geen 5 euro voor een klein stukje hemel. Mijn keuze stond vast. Vriendje, die niet van rauw vlees houdt, koos de tomatensoep (die overigens ook erg goed te eten is).
Ik kreeg mijn voorgerecht en heb nog nooit zoiets gehad. Vriendje kreeg de rekening en ik voelde niet het akelige stukje schuldgevoel.
Na nog een heerlijke dame-blanche verlaten wij het hart van Breda, om nog wat te gaan drinken in het hart van de stad Breda. Volgende keer als vriendje vraagt waar ik wil eten is het voor mij al duidelijk: “Als het voorgerecht maar in dat ene restaurantje is. In het hart van Breda.”