Na vier heerlijke vrije dagen te hebben rondgehuppeld was het dan eindelijk zo ver: Cathy en haar vriendje gaan naar de Lama’s! Iets wat ik normaal niet zou doen, omdat het dan echt iets voor mij zou zijn om te vergeten kaartjes te bestellen en BOEM, voor ik het weet, zit ik met m’n kont in een of ander gehucht als Breda te bedelen om kaartjes. Maar nee, in Rotterdam kwam een extra voorstelling en daar was ik als de kippen bij.
20:00 uur begint onze Lama-avond, ik was ondertussen al volop aan het stressen over de voorstelling van 22:30 uur. Ik wilde oergezellig met de metro gaan en oergezellig over de Erasmusbrug lopen.
Note to self: de Erasmusbrug was dus iets langer dan ik anticipeerde. Maar goed, daarom ben ik dus zo’n stressidioot: ik ga te vroeg weg, zodat ik voorspelde acties als dit dus goed kan opvangen.
21:45 uur stonden we dan in het Nieuwe Luxor, waar alle magie zou plaatsvinden. Het duurde zo lang omdat ik langs de Hollywood Boulevard in Rotterdam kwam. Een wereld ging voor me open (‘Oh mijn gód, is Johnny Cash hier geweest?!’). Maar goed. Daar zaten we dan in de foyer. ‘Wil je wat drinken, liefie?’ vraagt vriendje aan me. ‘Nee hoor, ik heb al een pakje Taksi bij me’ (god gód wat een IDIOOT ben ik ook, allemachtig nog aan toe zeg). We lopen na deze charmante actie naar beneden, om mijn loodzware jas op te hangen én om twee vet coole Lamashirts te kopen.
22:15 uur zitten we op het trapje bij onze ingang. Niet lang erna worden de deuren opengedaan en rennen we enthousiast naar onze plekken. Door een storing begon de voorstelling een kwartier later, maar dat vond ik niet erg. Ik heb leuk mijn soortgenoten zitten bekijken. Bijvoorbeeld twee van die heldere lichten die op de derde rij een man begonnen uit te schelden omdat die kennelijk op een van hun plekken zat. Bleken die twee dus op de voorste rij te zitten. Allerminst slim te noemen misschien?
22:45 uur begint het eindelijk. De openingsacts zijn ontzettend leuk en het publiek vind het geweldig. De show verloopt verder zoals ze dat doen in het tv-programma, maar dit was een uur langer. Op een gegeven moment gaan ze het publiek in om foto’s te maken, en daar heb ik een memorabel plaatje van mezelf en Jeroen van Koningsbrugge gemaakt. Ik wilde ook met Ruben Nicolai op de kiek maar hij werd platgelopen door alle meiden. Die heb ik dus maar overgeslagen.
0:45 uur was de show voorbij. 1:45 uur lag ik in bed. In m’n Lamashirt. En ondanks de helaas ietwat mislukte foto kan ik toch zeggen dat Jeroen mij, MIJ, vasthield toen we samen op de foto gingen. En dat ik, IK, de Lama’s in real life heb gezien.
En dat vind ik, IK, een onvergetelijke ervaring.
20:00 uur begint onze Lama-avond, ik was ondertussen al volop aan het stressen over de voorstelling van 22:30 uur. Ik wilde oergezellig met de metro gaan en oergezellig over de Erasmusbrug lopen.
Note to self: de Erasmusbrug was dus iets langer dan ik anticipeerde. Maar goed, daarom ben ik dus zo’n stressidioot: ik ga te vroeg weg, zodat ik voorspelde acties als dit dus goed kan opvangen.
21:45 uur stonden we dan in het Nieuwe Luxor, waar alle magie zou plaatsvinden. Het duurde zo lang omdat ik langs de Hollywood Boulevard in Rotterdam kwam. Een wereld ging voor me open (‘Oh mijn gód, is Johnny Cash hier geweest?!’). Maar goed. Daar zaten we dan in de foyer. ‘Wil je wat drinken, liefie?’ vraagt vriendje aan me. ‘Nee hoor, ik heb al een pakje Taksi bij me’ (god gód wat een IDIOOT ben ik ook, allemachtig nog aan toe zeg). We lopen na deze charmante actie naar beneden, om mijn loodzware jas op te hangen én om twee vet coole Lamashirts te kopen.
22:15 uur zitten we op het trapje bij onze ingang. Niet lang erna worden de deuren opengedaan en rennen we enthousiast naar onze plekken. Door een storing begon de voorstelling een kwartier later, maar dat vond ik niet erg. Ik heb leuk mijn soortgenoten zitten bekijken. Bijvoorbeeld twee van die heldere lichten die op de derde rij een man begonnen uit te schelden omdat die kennelijk op een van hun plekken zat. Bleken die twee dus op de voorste rij te zitten. Allerminst slim te noemen misschien?
22:45 uur begint het eindelijk. De openingsacts zijn ontzettend leuk en het publiek vind het geweldig. De show verloopt verder zoals ze dat doen in het tv-programma, maar dit was een uur langer. Op een gegeven moment gaan ze het publiek in om foto’s te maken, en daar heb ik een memorabel plaatje van mezelf en Jeroen van Koningsbrugge gemaakt. Ik wilde ook met Ruben Nicolai op de kiek maar hij werd platgelopen door alle meiden. Die heb ik dus maar overgeslagen.
0:45 uur was de show voorbij. 1:45 uur lag ik in bed. In m’n Lamashirt. En ondanks de helaas ietwat mislukte foto kan ik toch zeggen dat Jeroen mij, MIJ, vasthield toen we samen op de foto gingen. En dat ik, IK, de Lama’s in real life heb gezien.
En dat vind ik, IK, een onvergetelijke ervaring.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten